կաշկանդել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian կաշկանդել (kaškandel).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

կաշկանդել (kaškandel)

  1. (transitive) to fasten, to seal, to tie up
  2. (transitive) to prohibit, to forbid, to ban
  3. (figuratively, transitive) to hamper, to hinder, to impede
  4. (figuratively, transitive) to control, to master, to rule

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative կաշկանդել (kaškandel)
dative կաշկանդելու (kaškandelu)
ablative կաշկանդելուց (kaškandelucʻ)
instrumental կաշկանդելով (kaškandelov)
locative կաշկանդելում (kaškandelum)
definite forms
nominative կաշկանդելը/կաշկանդելն (kaškandelə/kaškandeln)
dative կաշկանդելուն (kaškandelun)
1st person possessive forms (my)
nominative կաշկանդելս (kaškandels)
dative կաշկանդելուս (kaškandelus)
ablative կաշկանդելուցս (kaškandelucʻs)
instrumental կաշկանդելովս (kaškandelovs)
locative կաշկանդելումս (kaškandelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative կաշկանդելդ (kaškandeld)
dative կաշկանդելուդ (kaškandelud)
ablative կաշկանդելուցդ (kaškandelucʻd)
instrumental կաշկանդելովդ (kaškandelovd)
locative կաշկանդելումդ (kaškandelumd)