obruo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From ob- +‎ ruō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

obruō (present infinitive obruere, perfect active obruī, supine obrutum); third conjugation

  1. to overwhelm or overthrow, overpower
    Synonyms: dēvincō, vincō, ēvincō, conquestō, subiciō, subigō, expugnō, domō, prōflīgō, caedō, superō, exsuperō, pellō, opprimō, premō, fundō
  2. to bury
    Synonyms: sepeliō, dēmergō, mergō
  3. to conceal
    Synonyms: vēlō, dissimulō, occultō, indūcō, operiō, obnūbō, occulō, condō, recondō, verrō, cooperiō, adoperiō, nūbō, tegō, abscondō, abdō, premō, opprimō, comprimō, prōtegō, mergō
    Antonyms: adaperiō, aperiō, patefaciō

Conjugation[edit]

   Conjugation of obruō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present obruō obruis obruit obruimus obruitis obruunt
imperfect obruēbam obruēbās obruēbat obruēbāmus obruēbātis obruēbant
future obruam obruēs obruet obruēmus obruētis obruent
perfect obruī obruistī obruit obruimus obruistis obruērunt,
obruēre
pluperfect obrueram obruerās obruerat obruerāmus obruerātis obruerant
future perfect obruerō obrueris obruerit obruerimus obrueritis obruerint
passive present obruor obrueris,
obruere
obruitur obruimur obruiminī obruuntur
imperfect obruēbar obruēbāris,
obruēbāre
obruēbātur obruēbāmur obruēbāminī obruēbantur
future obruar obruēris,
obruēre
obruētur obruēmur obruēminī obruentur
perfect obrutus + present active indicative of sum
pluperfect obrutus + imperfect active indicative of sum
future perfect obrutus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present obruam obruās obruat obruāmus obruātis obruant
imperfect obruerem obruerēs obrueret obruerēmus obruerētis obruerent
perfect obruerim obruerīs obruerit obruerīmus obruerītis obruerint
pluperfect obruissem obruissēs obruisset obruissēmus obruissētis obruissent
passive present obruar obruāris,
obruāre
obruātur obruāmur obruāminī obruantur
imperfect obruerer obruerēris,
obruerēre
obruerētur obruerēmur obruerēminī obruerentur
perfect obrutus + present active subjunctive of sum
pluperfect obrutus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present obrue obruite
future obruitō obruitō obruitōte obruuntō
passive present obruere obruiminī
future obruitor obruitor obruuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives obruere obruisse obrutūrum esse obruī obrutum esse obrutum īrī
participles obruēns obrutūrus obrutus obruendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
obruendī obruendō obruendum obruendō obrutum obrutū

References[edit]

  • obruo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obruo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • obruo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to be engulfed: fluctibus (undis) obrui,submergi
    • to be overwhelmed with misfortune: calamitatibus obrui
    • to be forgotten, pass into oblivion: oblivione obrui, deleri, exstingui