γνωρίζω

Ancient Greek

Etymology

From γνῶσις (gnôsis, “known”) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡnɔː.ríz.dɔː/ → /ɣnoˈri.zo/ → /ɣnoˈri.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡnɔː.ríz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡnoˈri.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣnoˈri.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣnoˈri.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣnoˈri.zo/

Verb

γνωρίζω • (gnōrízō)

1. make known (in passive: become known)
2. learn, discover

Inflection

   Present: γνωρίζω, γνωρίζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γνωρίζω	γνωρίζεις	γνωρίζει	γνωρίζετον	γνωρίζετον	γνωρίζομεν	γνωρίζετε	γνωρίζουσῐ(ν)
	subjunctive	γνωρίζω	γνωρίζῃς	γνωρίζῃ	γνωρίζητον	γνωρίζητον	γνωρίζωμεν	γνωρίζητε	γνωρίζωσῐ(ν)
	optative	γνωρίζοιμῐ	γνωρίζοις	γνωρίζοι	γνωρίζοιτον	γνωριζοίτην	γνωρίζοιμεν	γνωρίζοιτε	γνωρίζοιεν
	imperative		γνώριζε	γνωριζέτω	γνωρίζετον	γνωριζέτων		γνωρίζετε	γνωριζόντων
middle/ passive	indicative	γνωρίζομαι	γνωρίζῃ, γνωρίζει	γνωρίζεται	γνωρίζεσθον	γνωρίζεσθον	γνωριζόμεθᾰ	γνωρίζεσθε	γνωρίζονται
	subjunctive	γνωρίζωμαι	γνωρίζῃ	γνωρίζηται	γνωρίζησθον	γνωρίζησθον	γνωριζώμεθᾰ	γνωρίζησθε	γνωρίζωνται
	optative	γνωριζοίμην	γνωρίζοιο	γνωρίζοιτο	γνωρίζοισθον	γνωριζοίσθην	γνωριζοίμεθᾰ	γνωρίζοισθε	γνωρίζοιντο
	imperative		γνωρίζου	γνωριζέσθω	γνωρίζεσθον	γνωριζέσθων		γνωρίζεσθε	γνωριζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γνωρίζειν				γνωρίζεσθαι
participle	m	γνωρίζων				γνωριζόμενος
	f	γνωρίζουσᾰ				γνωριζομένη
	n	γνωρῖζον				γνωριζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐγνώριζον, ἐγνωριζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγνώριζον	ἐγνώριζες	ἐγνώριζε(ν)	ἐγνωρίζετον	ἐγνωριζέτην	ἐγνωρίζομεν	ἐγνωρίζετε	ἐγνώριζον
middle/ passive	indicative	ἐγνωριζόμην	ἐγνωρίζου	ἐγνωρίζετο	ἐγνωρίζεσθον	ἐγνωριζέσθην	ἐγνωριζόμεθᾰ	ἐγνωρίζεσθε	ἐγνωρίζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: γνωριέω, γνωριέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γνωριέω	γνωριέεις	γνωριέει	γνωριέετον	γνωριέετον	γνωριέομεν	γνωριέετε	γνωριέουσῐ(ν)
	optative	γνωριέοιμῐ	γνωριέοις	γνωριέοι	γνωριέοιτον	γνωριεοίτην	γνωριέοιμεν	γνωριέοιτε	γνωριέοιεν
middle	indicative	γνωριέομαι	γνωριέῃ, γνωριέει	γνωριέεται	γνωριέεσθον	γνωριέεσθον	γνωριεόμεθᾰ	γνωριέεσθε	γνωριέονται
	optative	γνωριεοίμην	γνωριέοιο	γνωριέοιτο	γνωριέοισθον	γνωριεοίσθην	γνωριεοίμεθᾰ	γνωριέοισθε	γνωριέοιντο
		active			middle
infinitive		γνωριέειν			γνωριέεσθαι
participle	m	γνωριέων			γνωριεόμενος
	f	γνωριέουσᾰ			γνωριεομένη
	n	γνωριέον			γνωριεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: γνωριῶ, γνωριοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γνωριῶ	γνωριεῖς	γνωριεῖ	γνωριεῖτον	γνωριεῖτον	γνωριοῦμεν	γνωριεῖτε	γνωριοῦσῐ(ν)
	optative	γνωριοίην, γνωριοῖμῐ	γνωριοίης, γνωριοῖς	γνωριοίη, γνωριοῖ	γνωριοῖτον, γνωριοίητον	γνωριοίτην, γνωριοιήτην	γνωριοῖμεν, γνωριοίημεν	γνωριοῖτε, γνωριοίητε	γνωριοῖεν, γνωριοίησᾰν
middle	indicative	γνωριοῦμαι	γνωριῇ	γνωριεῖται	γνωριεῖσθον	γνωριεῖσθον	γνωριούμεθᾰ	γνωριεῖσθε	γνωριοῦνται
	optative	γνωριοίμην	γνωριοῖο	γνωριοῖτο	γνωριοῖσθον	γνωριοίσθην	γνωριοίμεθᾰ	γνωριοῖσθε	γνωριοῖντο
		active			middle
infinitive		γνωριεῖν			γνωριεῖσθαι
participle	m	γνωριῶν			γνωριούμενος
	f	γνωριοῦσᾰ			γνωριουμένη
	n	γνωριοῦν			γνωριούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐγνώρισᾰ, ἐγνωρισᾰ́μην, ἐγνωρίσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγνώρισᾰ	ἐγνώρισᾰς	ἐγνώρισε(ν)	ἐγνωρίσᾰτον	ἐγνωρισᾰ́την	ἐγνωρίσᾰμεν	ἐγνωρίσᾰτε	ἐγνώρισᾰν
	subjunctive	γνωρίσω	γνωρίσῃς	γνωρίσῃ	γνωρίσητον	γνωρίσητον	γνωρίσωμεν	γνωρίσητε	γνωρίσωσῐ(ν)
	optative	γνωρίσαιμῐ	γνωρίσειᾰς, γνωρίσαις	γνωρίσειε(ν), γνωρίσαι	γνωρίσαιτον	γνωρισαίτην	γνωρίσαιμεν	γνωρίσαιτε	γνωρίσειᾰν, γνωρίσαιεν
	imperative		γνώρισον	γνωρισᾰ́τω	γνωρίσᾰτον	γνωρισᾰ́των		γνωρίσᾰτε	γνωρισᾰ́ντων
middle	indicative	ἐγνωρισᾰ́μην	ἐγνωρίσω	ἐγνωρίσᾰτο	ἐγνωρίσᾰσθον	ἐγνωρισᾰ́σθην	ἐγνωρισᾰ́μεθᾰ	ἐγνωρίσᾰσθε	ἐγνωρίσᾰντο
	subjunctive	γνωρίσωμαι	γνωρίσῃ	γνωρίσηται	γνωρίσησθον	γνωρίσησθον	γνωρισώμεθᾰ	γνωρίσησθε	γνωρίσωνται
	optative	γνωρισαίμην	γνωρίσαιο	γνωρίσαιτο	γνωρίσαισθον	γνωρισαίσθην	γνωρισαίμεθᾰ	γνωρίσαισθε	γνωρίσαιντο
	imperative		γνώρισαι	γνωρισᾰ́σθω	γνωρίσᾰσθον	γνωρισᾰ́σθων		γνωρίσᾰσθε	γνωρισᾰ́σθων
passive	indicative	ἐγνωρίσθην	ἐγνωρίσθης	ἐγνωρίσθη	ἐγνωρίσθητον	ἐγνωρισθήτην	ἐγνωρίσθημεν	ἐγνωρίσθητε	ἐγνωρίσθησᾰν
	subjunctive	γνωρισθῶ	γνωρισθῇς	γνωρισθῇ	γνωρισθῆτον	γνωρισθῆτον	γνωρισθῶμεν	γνωρισθῆτε	γνωρισθῶσῐ(ν)
	optative	γνωρισθείην	γνωρισθείης	γνωρισθείη	γνωρισθεῖτον, γνωρισθείητον	γνωρισθείτην, γνωρισθειήτην	γνωρισθεῖμεν, γνωρισθείημεν	γνωρισθεῖτε, γνωρισθείητε	γνωρισθεῖεν, γνωρισθείησᾰν
	imperative		γνωρίσθητῐ	γνωρισθήτω	γνωρίσθητον	γνωρισθήτων		γνωρίσθητε	γνωρισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		γνωρῖσαι			γνωρίσᾰσθαι		γνωρισθῆναι
participle	m	γνωρίσᾱς			γνωρισᾰ́μενος		γνωρισθείς
	f	γνωρίσᾱσᾰ			γνωρισᾰμένη		γνωρισθεῖσᾰ
	n	γνωρῖσᾰν			γνωρισᾰ́μενον		γνωρισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐγνώρικᾰ, ἐγνώρισμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγνώρικᾰ	ἐγνώρικᾰς	ἐγνώρικε(ν)	ἐγνωρίκᾰτον	ἐγνωρίκᾰτον	ἐγνωρίκᾰμεν	ἐγνωρίκᾰτε	ἐγνωρίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγνωρίκω	ἐγνωρίκῃς	ἐγνωρίκῃ	ἐγνωρίκητον	ἐγνωρίκητον	ἐγνωρίκωμεν	ἐγνωρίκητε	ἐγνωρίκωσῐ(ν)
	optative	ἐγνωρίκοιμῐ, ἐγνωρικοίην	ἐγνωρίκοις, ἐγνωρικοίης	ἐγνωρίκοι, ἐγνωρικοίη	ἐγνωρίκοιτον	ἐγνωρικοίτην	ἐγνωρίκοιμεν	ἐγνωρίκοιτε	ἐγνωρίκοιεν
	imperative		ἐγνώρικε	ἐγνωρικέτω	ἐγνωρίκετον	ἐγνωρικέτων		ἐγνωρίκετε	ἐγνωρικόντων
middle/ passive	indicative	ἐγνώρισμαι	ἐγνώρισαι	ἐγνώρισται	ἐγνώρισθον	ἐγνώρισθον	ἐγνωρίσμεθᾰ	ἐγνώρισθε	ἐγνωρίσᾰται
	subjunctive	ἐγνωρισμένος ὦ	ἐγνωρισμένος ᾖς	ἐγνωρισμένος ᾖ	ἐγνωρισμένω ἦτον	ἐγνωρισμένω ἦτον	ἐγνωρισμένοι ὦμεν	ἐγνωρισμένοι ἦτε	ἐγνωρισμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐγνωρισμένος εἴην	ἐγνωρισμένος εἴης	ἐγνωρισμένος εἴη	ἐγνωρισμένω εἴητον/εἶτον	ἐγνωρισμένω εἰήτην/εἴτην	ἐγνωρισμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐγνωρισμένοι εἴητε/εἶτε	ἐγνωρισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐγνώρισο	ἐγνωρίσθω	ἐγνώρισθον	ἐγνωρίσθων		ἐγνώρισθε	ἐγνωρίσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγνωρικέναι				ἐγνωρῖσθαι
participle	m	ἐγνωρικώς				ἐγνωρισμένος
	f	ἐγνωρικυῖᾰ				ἐγνωρισμένη
	n	ἐγνωρικός				ἐγνωρισμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

(deprecated template usage)

    Perfect: ἐγνώρικα, ἐγνώρισμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγνώρικα	ἐγνώρικας	ἐγνώρικε	ἐγνωρίκατον	ἐγνωρίκατον	ἐγνωρίκαμεν	ἐγνωρίκατε	ἐγνωρίκασι(ν)
	subjunctive	ἐγνωρικὼς ὦ/ ἐγνωρίκω	ἐγνωρικὼς ᾖς/ ἐγνωρίκῃς	ἐγνωρικὼς ᾖ/ ἐγνωρίκῃ	ἐγνωρικότε ἦτον/ ἐγνωρίκητον	ἐγνωρικότε ἦτον/ ἐγνωρίκητον	ἐγνωρικότες ὦμεν/ ἐγνωρίκωμεν	ἐγνωρικότες ἦτε/ ἐγνωρίκητε	ἐγνωρικότες ὦσι(ν)/ ἐγνωρίκωσι(ν)
	optative	ἐγνωρικὼς εἴην/ ἐγνωρίκοιμι/ ἐγνωρικοίην	ἐγνωρικὼς εἴης/ ἐγνωρίκοις/ ἐγνωρικοίης	ἐγνωρικὼς εἴη/ ἐγνωρίκοι/ ἐγνωρικοίη	ἐγνωρικότε εἴητον/ ἐγνωρικότε εἶτον/ ἐγνωρίκοιτον	ἐγνωρικὀτε εἰήτην/ ἐγνωρικότε εἴτην/ ἐγνωρικοίτην	ἐγνωρικότες εἴημεν/ ἐγνωρικότες εἶμεν/ ἐγνωρίκοιμεν	ἐγνωρικότες εἴητε/ ἐγνωρικότες εἶτε/ ἐγνωρίκοιτε	ἐγνωρικότες εἴησαν/ ἐγνωρικότε εἶεν/ ἐγνωρίκοιεν
	imperative		ἐγνωρικὼς ἴσθι	ἐγνωρικὼς ἔστω	ἐγνωρικότε ἔστον	ἐγνωρικότε ἔστων		ἐγνωρικότες ἔστε	ἐγνωρικότες ὄντων
middle/ passive	indicative	ἐγνώρισμαι	ἐγνώρισαι	ἐγνώρισται	ἐγνώρισθον	ἐγνώρισθον	ἐγνωρίσμεθα	ἐγνώρισθε	ἐγνωρισμένοι εἰσί
	subjunctive	ἐγνωρισμένος ὦ	ἐγνωρισμένος ᾖς	ἐγνωρισμένος ᾖ	ἐγνωρισμένω ἦτον	ἐγνωρισμένω ἦτον	ἐγνωρισμένοι ὦμεν	ἐγνωρισμένοι ἦτε	ἐγνωρισμένοι ὦσι
	optative	ἐγνωρισμένος εἴην	ἐγνωρισμένος εἴης	ἐγνωρισμένος εἴη	ἐγνωρισμένοι εἴητον/ ἐγνωρισμένοι εἶτον	ἐγνωρισμένω εἰήτην/ ἐγνωρισμένω εἴτην	ἐγνωρισμένοι εἴημεν/ ἐγνωρισμένοι εἶμεν	ἐγνωρισμένοι εἴητε/ ἐγνωρισμένοι εἶτε	ἐγνωρισμένοι εἴησαν/ ἐγνωρισμένοι εἶεν
	imperative		ἐγνώρισο	ἐγνωρίσθω	ἐγνώρισθον	ἐγνωρίσθων		ἐγνώρισθε	ἐγνωρίσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγνωρικέναι				{{{7}}}σθαι
participle		ἐγνωρικώς, ἐγνωρικυῖα, ἐγνωρικός				ἐγνωρισμένος, ἐγνωρισμένη, ἐγνωρισμένον

References

• “γνωρίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “γνωρίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• γνωρίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γνωρίζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G1107 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek γνωρίζω.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣnoˈɾi.zo/
• Hyphenation: γνω‧ρί‧ζω

Verb

γνωρίζω • (gnorízo) (past γνώρισα, passive γνωρίζομαι)

1. know (something), be aware, recognize
   • Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψι
     τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
     σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι
     ποὺ μὲ βία μετράει τὴν γῆ.

     Se gnorízo apó tin kópsi
     tou spathioú tin tromerí,
     se gnorízo apó tin ópsi
     pou me vía metráei tin ge.

     I do know you from the blade
     of the sword the fearsome,
     I do know you from the face
     which with haste gazes the land

     Dionysios Solomos, Hymn to Liberty (1823), 1st stanza

2. know (someone); get to know, meet
3. introduce, make acquaintance

Conjugation

γνωρίζω   γνωρίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	γνωρίζω	γνωρίσω	γνωρίζομαι	γνωριστώ
2 sg	γνωρίζεις	γνωρίσεις	γνωρίζεσαι	γνωριστείς
3 sg	γνωρίζει	γνωρίσει	γνωρίζεται	γνωριστεί
1 pl	γνωρίζουμε, [‑ομε]	γνωρίσουμε, [‑ομε]	γνωριζόμαστε	γνωριστούμε
2 pl	γνωρίζετε	γνωρίσετε	γνωρίζεστε, γνωριζόσαστε	γνωριστείτε
3 pl	γνωρίζουν(ε)	γνωρίσουν(ε)	γνωρίζονται	γνωριστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	γνώριζα	γνώρισα	γνωριζόμουν(α)	γνωρίστηκα
2 sg	γνώριζες	γνώρισες	γνωριζόσουν(α)	γνωρίστηκες
3 sg	γνώριζε	γνώρισε	γνωριζόταν(ε)	γνωρίστηκε
1 pl	γνωρίζαμε	γνωρίσαμε	γνωριζόμασταν, (‑όμαστε)	γνωριστήκαμε
2 pl	γνωρίζατε	γνωρίσατε	γνωριζόσασταν, (‑όσαστε)	γνωριστήκατε
3 pl	γνώριζαν, γνωρίζαν(ε)	γνώρισαν, γνωρίσαν(ε)	γνωρίζονταν, (γνωριζόντουσαν)	γνωρίστηκαν, γνωριστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα γνωρίζω ➤	θα γνωρίσω ➤	θα γνωρίζομαι ➤	θα γνωριστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα γνωρίζεις, …	θα γνωρίσεις, …	θα γνωρίζεσαι, …	θα γνωριστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … γνωρίσει		έχω, έχεις, … γνωριστεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … γνωρίσει		είχα, είχες, … γνωριστεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … γνωρίσει		θα έχω, θα έχεις, … γνωριστεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	γνώριζε	γνώρισε	—	γνωρίσου
2 pl	γνωρίζετε	γνωρίστε	γνωρίζεστε	γνωριστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	γνωρίζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας γνωρίσει ➤		—
Nonfinite form➤	γνωρίσει		γνωριστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• αναγνωρίζω (anagnorízo, “to recognise”)
• παραγνωρίζω (paragnorízo, “overlook”)
• πρωτογνωρίζω (protognorízo, “meet for the first time”)

Related terms

• αγνώριστος (agnóristos)
• γνώριμος (gnórimos, “familiar”)
• γνώρισμα n (gnórisma, “characteristic”)
• γνώση f (gnósi, “knowledge”)
• γνωστός (gnostós, “known”)
• γνωστός m (gnostós, “acquaintance”)
• γνώστης m (gnóstis, “expert”)
• γνώστρια f (gnóstria, “expert”)
• διαγιγνώσκω (diagignósko, “diagnose”)
• εγνωσμένος (egnosménos, “known”, passive perfect participle) from verb γιγνώσκω (gignósko)

See also

• ξέρω (xéro, “to know a fact”)