Jump to content

حضرت

From Wiktionary, the free dictionary

Arabic

[edit]

Etymology 1

[edit]

Verb

[edit]

حضرت (form I)

  1. حَضَرْتُ (ḥaḍartu) /ħa.dˤar.tu/: first-person singular past active of حَضَرَ (ḥaḍara)
  2. حَضَرْتَ (ḥaḍarta) /ħa.dˤar.ta/: second-person masculine singular past active of حَضَرَ (ḥaḍara)
  3. حَضَرْتِ (ḥaḍarti) /ħa.dˤar.ti/: second-person feminine singular past active of حَضَرَ (ḥaḍara)
  4. حَضَرَتْ (ḥaḍarat) /ħa.dˤa.rat/: third-person feminine singular past active of حَضَرَ (ḥaḍara)
  5. حُضِرْتُ (ḥuḍirtu) /ħu.dˤir.tu/: first-person singular past passive of حَضَرَ (ḥaḍara)
  6. حُضِرْتَ (ḥuḍirta) /ħu.dˤir.ta/: second-person masculine singular past passive of حَضَرَ (ḥaḍara)
  7. حُضِرْتِ (ḥuḍirti) /ħu.dˤir.ti/: second-person feminine singular past passive of حَضَرَ (ḥaḍara)
  8. حُضِرَتْ (ḥuḍirat) /ħu.dˤi.rat/: third-person feminine singular past passive of حَضَرَ (ḥaḍara)

Etymology 2

[edit]

Verb

[edit]

حضرت (form II)

  1. حَضَّرْتُ (ḥaḍḍartu) /ħadˤ.dˤar.tu/: first-person singular past active of حَضَّرَ (ḥaḍḍara)
  2. حَضَّرْتَ (ḥaḍḍarta) /ħadˤ.dˤar.ta/: second-person masculine singular past active of حَضَّرَ (ḥaḍḍara)
  3. حَضَّرْتِ (ḥaḍḍarti) /ħadˤ.dˤar.ti/: second-person feminine singular past active of حَضَّرَ (ḥaḍḍara)
  4. حَضَّرَتْ (ḥaḍḍarat) /ħadˤ.dˤa.rat/: third-person feminine singular past active of حَضَّرَ (ḥaḍḍara)
  5. حُضِّرْتُ (ḥuḍḍirtu) /ħudˤ.dˤir.tu/: first-person singular past passive of حَضَّرَ (ḥaḍḍara)
  6. حُضِّرْتَ (ḥuḍḍirta) /ħudˤ.dˤir.ta/: second-person masculine singular past passive of حَضَّرَ (ḥaḍḍara)
  7. حُضِّرْتِ (ḥuḍḍirti) /ħudˤ.dˤir.ti/: second-person feminine singular past passive of حَضَّرَ (ḥaḍḍara)
  8. حُضِّرَتْ (ḥuḍḍirat) /ħudˤ.dˤi.rat/: third-person feminine singular past passive of حَضَّرَ (ḥaḍḍara)

Azerbaijani

[edit]

Noun

[edit]

حضرت

  1. Arabic spelling of həzrət

Chagatai

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Classical Persian حضرت (hazrat), from Arabic حَضْرَة (ḥaḍra).

Noun

[edit]

حضرت • (ḥżrt /häzrät/)

  1. presence
  2. Honorific
    • 1929 June 13, رسالۀ کاسیب [/risālä-i kāsīb/, Risalah of the Merchant]‎[1]:
      حضرت آدم علیه السّلامغه حضرت جبرائیل علیه السّلام تیزتین کلیب ایدیکیم ای آدم سنکا خدای تبارک و تعالی سلام یارلیقادی
      ḥżrt ʾādm ʿlyh ʾlslāmġh ḥżrt jbrāʾyl ʿlyh ʾlslām tyztyn klyb ʾydykym ʾy ʾādm snkā xdāy tbārk w tʿāly slām yārlyqādy
      /häzrät-i ādäm ʾälayhi ässälāmġa häzrät-i jibrāʾil ʾäläyhi ässälām tiztin? kälip äydikim "äy ādäm, saŋa xudāy-ı täbārük wä täʾālā sälām yarlıqadı"./
      Gabriel quickly? came to Adam, [and] said "O Adam, God Almighty and blessed has commanded you peace".

Usage notes

[edit]

As an honorific, حضرت is a pluralia tantum, i.e. only plural case forms are used for the word. In this sense, possessive forms are also infrequent.

Declension

[edit]
Declension of حضرت (hazrat)
singular plural
nominative حضرت
hazrat 		حضرتلار
hazratlär
genitive حضرتنینگ
hazratning 		حضرتلارنینگ
hazratlärning
definite accusative حضرتنی
hazratni 		حضرتلارنی
hazratlärni
dative حضرتکە
hazratkä 		حضرتلارغە
hazratlärgä
ablative حضرتتین
hazrattin 		حضرتلاردین
hazratlärdin
locative حضرتتە
hazrattä 		حضرتلاردە
hazratlärdä
possessive forms
first person singular
singular plural
nominative حضرتیم
hazratim 		حضرتلاریم
hazratlärim
genitive حضرتیمنینگ
hazratimning 		حضرتلاریمنینگ
hazratlärimning
definite accusative حضرتیمنی
hazratimni 		حضرتلاریمنی
hazratlärimni
dative حضرتیمغە
hazratimgä 		حضرتلاریمغە
hazratlärimgä
ablative حضرتیمدین
hazratimdin 		حضرتلاریمدین
hazratlärimdin
locative حضرتیمدە
hazratimdä 		حضرتلاریمدە
hazratlärimdä
second person singular*
singular plural
nominative حضرتینگ
hazrating 		حضرتلارینگ
hazratläring
genitive حضرتینگنینگ
hazratingning 		حضرتلارینگنینگ
hazratläringning
definite accusative حضرتینگنی
hazratingni 		حضرتلارینگنی
hazratläringni
dative حضرتینگغە
hazratinggä 		حضرتلارینگغە
hazratläringgä
ablative حضرتینگدین
hazratingdin 		حضرتلارینگدین
hazratläringdin
locative حضرتینگدە
hazratingdä 		حضرتلارینگدە
hazratläringdä
third person singular
singular plural
nominative حضرتی
hazrati 		حضرتلاری
hazratläri
genitive حضرتینینگ
hazratining 		حضرتلارینینگ
hazratlärining
definite accusative حضرتینی
hazratini 		حضرتلارینی
hazratlärini
dative حضرتیغە
hazratigä 		حضرتلاریغە
hazratlärigä
ablative حضرتیدین
hazratidin 		حضرتلاریدین
hazratläridin
locative حضرتیدە
hazratidä 		حضرتلاریدە
hazratläridä
first person plural
singular plural
nominative حضرتیمیز
hazratimiz 		حضرتلاریمیز
hazratlärimiz
genitive حضرتیمیزنینگ
hazratimizning 		حضرتلاریمیزنینگ
hazratlärimizning
definite accusative حضرتیمیزنی
hazratimizni 		حضرتلاریمیزنی
hazratlärimizni
dative حضرتیمیزغە
hazratimizgä 		حضرتلاریمیزغە
hazratlärimizgä
ablative حضرتیمیزدین
hazratimizdin 		حضرتلاریمیزدین
hazratlärimizdin
locative حضرتیمیزدە
hazratimizdä 		حضرتلاریمیزدە
hazratlärimizdä
second person plural*
singular plural
nominative حضرتینگیز
hazratingiz 		حضرتلارینگیز
hazratläringiz
حضرتینگلار
hazratinglär 		حضرتلارینگلار
hazratläringlär
genitive حضرتینگیزنینگ
hazratingizning 		حضرتلارینگیزنینگ
hazratläringizning
حضرتینگلارنینگ
hazratinglärning 		حضرتلارینگلارنینگ
hazratläringlärning
definite accusative حضرتینگیزنی
hazratingizni 		حضرتلارینگیزنی
hazratläringizni
حضرتینگلارنی
hazratinglärni 		حضرتلارینگلارنی
hazratläringlärni
dative حضرتینگیزغە
hazratingizgä 		حضرتلارینگیزغە
hazratläringizgä
حضرتینگلارغە
hazratinglärgä 		حضرتلارینگلارغە
hazratläringlärgä
ablative حضرتینگیزدین
hazratingizdin 		حضرتلارینگیزدین
hazratläringizdin
حضرتینگلاردین
hazratinglärdin 		حضرتلارینگلاردین
hazratläringlärdin
locative حضرتینگیزدە
hazratingizdä 		حضرتلارینگیزدە
hazratläringizdä
حضرتینگلاردە
hazratinglärdä 		حضرتلارینگلاردە
hazratläringlärdä
third person plural
singular plural
nominative حضرتلاری
hazratläri 		حضرتلاری
hazratläri
حضرتی
hazrati 		حضرتلاری
hazratläri
genitive حضرتلارینینگ
hazratlärining 		حضرتلارینینگ
hazratlärining
حضرتینینگ
hazratining 		حضرتلارینینگ
hazratlärining
definite accusative حضرتلارینی
hazratlärini 		حضرتلارینی
hazratlärini
حضرتینی
hazratinglärni 		حضرتلارینی
hazratläringlärni
dative حضرتلاریغە
hazratlärigä 		حضرتلاریغە
hazratlärigä
حضرتیغە
hazratigä 		حضرتلاریغە
hazratlärigä
ablative حضرتلاریدین
hazratläridin 		حضرتلاریدین
hazratläridin
حضرتیدین
hazratidin 		حضرتلاریدین
hazratläridin
locative حضرتلاریدە
hazratläridä 		حضرتلاریدە
hazratläridä
حضرتیدە
hazratidä 		حضرتلاریدە
hazratläridä
*second person singular forms are informal, for polite second person singular forms use second person plural forms

Descendants

[edit]
  • Uyghur: ھەزرەت (hezret)
  • Uzbek: hazrat

Ottoman Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Classical Persian حَضْرَت (hazrat), from Arabic حَضْرَة (ḥaḍra).

Noun

[edit]

حضرت • (hazret)

  1. a presence
  2. A title of respect
    • 1521, Piri Reis, کتاب بحریه [Kitab-ı Bahriye, Book of the Sea]‎[2]:
      دَرْبَیَانِ سَبَبِ تَالِیفِ كِتَابْ
      وَسَبَبِ تَالِیفِ كِتَابْ بُودُرْكِیمْ [sic]حَضِرَتِ پَاشَاهِ عَالَمْ پَنَاهُكْ آسِتَانَهِٔ دَوْلَتْ آشِیَانِنَه وَدَرِ سَعَادَتْ بِخْشِنَه طَوَایِفِ دَهْرِ كَامِللَرٖی اَنْوَاعِ فُنُونْدَنْ تُحْفَه‌لَرْ كَتُورْمِشْلَرْدُرْكِمْ دَوْلَتْلُو خُدَاوَنْدِكَارِك هِمَّتِ بٖی‌هَمْتَاسٖیلَه عَالَمْدَه وُجُودْ بُولُوبْ نَامِ نِشَانْ صَاحِبْلَرٖی اُولَه‌لَرْ
      der beyan-ı sebeb-i teʼlif-i kitab
      ve-sebeb-i teʼlif-i kitab budurkim hazireti paşah-i ʼalem penahuñ asitane-i devlet aşiyanına ve-der-i saʼadet bahşine tavayif-i dehr-i kâmilleri envaʼ-ı fünundan tuhfeler getürmişlerdürkim devletlü hudavendigârıñ himmet-i bi-hemtasıyla ʼalemde vücud bulub nam-ı nişan sahibleri olalar.
      the reason of the composition of the book
      the reason of the composition of this book is thus: the most perfect people of the world brought gifts of various sciences to the heavenly state city of the world's sultan and to its gate of happiness, so that with the grace and favor of the sultan, their names were made eternal in the world.

Descendants

[edit]

References

[edit]

Pashto

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic حَضْرَة (ḥaḍra).

Noun

[edit]

حضرت • (hazrát) ?

  1. presence
  2. Honorific

Persian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Arabic حَضْرَة (ḥaḍra).

Pronunciation

[edit]
 

Readings
Classical reading? hazrat
Dari reading? hazrat
Iranian reading? hazrat
Tajik reading? hazrat

Noun

[edit]

حضرت • (hazrat) (Tajik spelling ҳазрат)

  1. (archaic) presence
    Synonym: حضور (huzūr / hozur)
  2. Honorific

Usage notes

[edit]

The honorific title is used exclusively for Islamic prophets, Shia Imams, some Imamzadas, and occasionally poets, e.g. حضرت مولانا (hazrat-i mawlānā / hazrat-e mowlânâ, "Rumi").

Descendants

[edit]

References

[edit]

Punjabi

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Classical Persian حضرت (hazrat), from Arabic حَضْرَة (ḥaḍra).

Noun

[edit]

حَضْرَت • (ḥaẓrat) f (Gurmukhi spelling ਹਜ਼ਰਤ)

  1. presence
  2. dignity

Noun

[edit]

حَضْرَت • (ḥaẓrat) m or f by sense (Gurmukhi spelling ਹਜ਼ਰਤ)

  1. a title applied to any great man, the object of resort, your or his Majesty, Highness, Excellency, Eminence, Worship, or Holiness, etc. (when so used respectfully instead of a pronoun or name the gender of the person to whom it has reference is adopted)

Further reading

[edit]
  • Iqbal, Salah ud-Din (2002), “حضرت”, in vaḍḍī panjābī lughat‎ (in Punjabi), Lahore: عزیز پبلشرز [ʻazīz pabliśarz]

Sindhi

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Classical Persian حضرت (hazrat), from Arabic حَضْرَة (ḥaḍra).

Noun

[edit]

حَضْرَتُ • (ḥaẓratu) m (Devanagari हज़्रतु)

  1. Honorific

Further reading

[edit]
  • “حضرت”, in Sindhi-English Dictionary, University of Chicago: Center for Language Engineering, Pakistan, 1866–1938

Urdu

[edit]
Urdu Wikipedia has an article on:
Wikipedia ur

Etymology

[edit]

Borrowed from Classical Persian حضرت (hazrat), from Arabic حَضْرَة (ḥaḍra).

Pronunciation

[edit]

Proper noun

[edit]

حَضْرَت • (hazrat) m (formal plural حضرات, Hindi spelling हज़रत)

  1. Hadrat (a title applied to any great man, his Majesty, Highness, Excellency, Eminence, Worship, or Holiness, etc. (when so used respectfully instead of a pronoun or name the gender of the person to whom it has reference is adopted)

Descendants

[edit]

Noun

[edit]

حَضْرَت • (hazrat) m (Hindi spelling हज़रत)

  1. presence
  2. dignity

Further reading

[edit]
  • “حضرت”, in اُردُو لُغَت (urdū luġat) (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
  • “حضرت”, in ریخْتَہ لُغَت (rexta luġat) - Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2025.
  • Qureshi, Bashir Ahmad (1971), “حضرت”, in Kitabistan's 20th Century Standard Dictionary‎, Lahore: Kitabistan Pub. Co.
  • Platts, John T. (1884), “حضرت”, in A dictionary of Urdu, classical Hindi, and English, London: W. H. Allen & Co.
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=حضرت&oldid=88119378"