دان

Arabic

Etymology

From the root د ي ن (d-y-n). Compare Hebrew דן.

Verb

دَانَ • (dāna) I, non-past يَدِينُ‎ (yadīnu), passive participle مَدِين (madīn) or مَدْيُون (madyūn)

1. to owe (money)
2. to borrow
3. to lend
4. to compel
5. to render contemptible
6. to submit, to yield, to obey

Conjugation

Conjugation of

دَانَ

(form-I hollow, verbal noun دَيْن)

verbal noun الْمَصْدَر						دَيْن dayn
active participle اِسْم الْفَاعِل						دَائِن dāʔin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَدِين madīn
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دِنْتُ dintu	دِنْتَ dinta	دَانَ dāna		دِنْتُمَا dintumā	دَانَا dānā		دِنَّا dinnā	دِنْتُمْ dintum	دَانُوا dānū
	f		دِنْتِ dinti	دَانَتْ dānat			دَانَتَا dānatā			دِنْتُنَّ dintunna	دِنَّ dinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَدِينُ ʔadīnu	تَدِينُ tadīnu	يَدِينُ yadīnu		تَدِينَانِ tadīnāni	يَدِينَانِ yadīnāni		نَدِينُ nadīnu	تَدِينُونَ tadīnūna	يَدِينُونَ yadīnūna
	f		تَدِينِينَ tadīnīna	تَدِينُ tadīnu			تَدِينَانِ tadīnāni			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَدِينَ ʔadīna	تَدِينَ tadīna	يَدِينَ yadīna		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِينَ nadīna	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِينَ tadīna			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَدِنْ ʔadin	تَدِنْ tadin	يَدِنْ yadin		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِنْ nadin	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِنْ tadin			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
imperative الْأَمْر	m		دِنْ din			دِينَا dīnā				دِينُوا dīnū
	f		دِينِي dīnī							دِنَّ dinna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دِنْتُ dintu	دِنْتَ dinta	دِينَ dīna		دِنْتُمَا dintumā	دِينَا dīnā		دِنَّا dinnā	دِنْتُمْ dintum	دِينُوا dīnū
	f		دِنْتِ dinti	دِينَتْ dīnat			دِينَتَا dīnatā			دِنْتُنَّ dintunna	دِنَّ dinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُدَانُ ʔudānu	تُدَانُ tudānu	يُدَانُ yudānu		تُدَانَانِ tudānāni	يُدَانَانِ yudānāni		نُدَانُ nudānu	تُدَانُونَ tudānūna	يُدَانُونَ yudānūna
	f		تُدَانِينَ tudānīna	تُدَانُ tudānu			تُدَانَانِ tudānāni			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُدَانَ ʔudāna	تُدَانَ tudāna	يُدَانَ yudāna		تُدَانَا tudānā	يُدَانَا yudānā		نُدَانَ nudāna	تُدَانُوا tudānū	يُدَانُوا yudānū
	f		تُدَانِي tudānī	تُدَانَ tudāna			تُدَانَا tudānā			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُدَنْ ʔudan	تُدَنْ tudan	يُدَنْ yudan		تُدَانَا tudānā	يُدَانَا yudānā		نُدَنْ nudan	تُدَانُوا tudānū	يُدَانُوا yudānū
	f		تُدَانِي tudānī	تُدَنْ tudan			تُدَانَا tudānā			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna

Verb

دَانَ • (dāna) I, non-past يَدِينُ‎ (yadīnu), passive participle مَدِين (madīn) or مَدْيُون (madyūn)

1. to judge

   كَمَا تَدِينُ تُدَانُ

   kamā tadīnu tudānu

   (please add an English translation of this usage example)

Conjugation

Conjugation of

دَانَ

(form-I hollow, verbal nouns دِين or دَيْنُونَة)

verbal nouns الْمَصَادِر						دِين or دَيْنُونَة dīn or daynūna
active participle اِسْم الْفَاعِل						دَائِن dāʔin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَدِين madīn
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دِنْتُ dintu	دِنْتَ dinta	دَانَ dāna		دِنْتُمَا dintumā	دَانَا dānā		دِنَّا dinnā	دِنْتُمْ dintum	دَانُوا dānū
	f		دِنْتِ dinti	دَانَتْ dānat			دَانَتَا dānatā			دِنْتُنَّ dintunna	دِنَّ dinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَدِينُ ʔadīnu	تَدِينُ tadīnu	يَدِينُ yadīnu		تَدِينَانِ tadīnāni	يَدِينَانِ yadīnāni		نَدِينُ nadīnu	تَدِينُونَ tadīnūna	يَدِينُونَ yadīnūna
	f		تَدِينِينَ tadīnīna	تَدِينُ tadīnu			تَدِينَانِ tadīnāni			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَدِينَ ʔadīna	تَدِينَ tadīna	يَدِينَ yadīna		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِينَ nadīna	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِينَ tadīna			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَدِنْ ʔadin	تَدِنْ tadin	يَدِنْ yadin		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِنْ nadin	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِنْ tadin			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
imperative الْأَمْر	m		دِنْ din			دِينَا dīnā				دِينُوا dīnū
	f		دِينِي dīnī							دِنَّ dinna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دِنْتُ dintu	دِنْتَ dinta	دِينَ dīna		دِنْتُمَا dintumā	دِينَا dīnā		دِنَّا dinnā	دِنْتُمْ dintum	دِينُوا dīnū
	f		دِنْتِ dinti	دِينَتْ dīnat			دِينَتَا dīnatā			دِنْتُنَّ dintunna	دِنَّ dinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُدَانُ ʔudānu	تُدَانُ tudānu	يُدَانُ yudānu		تُدَانَانِ tudānāni	يُدَانَانِ yudānāni		نُدَانُ nudānu	تُدَانُونَ tudānūna	يُدَانُونَ yudānūna
	f		تُدَانِينَ tudānīna	تُدَانُ tudānu			تُدَانَانِ tudānāni			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُدَانَ ʔudāna	تُدَانَ tudāna	يُدَانَ yudāna		تُدَانَا tudānā	يُدَانَا yudānā		نُدَانَ nudāna	تُدَانُوا tudānū	يُدَانُوا yudānū
	f		تُدَانِي tudānī	تُدَانَ tudāna			تُدَانَا tudānā			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُدَنْ ʔudan	تُدَنْ tudan	يُدَنْ yudan		تُدَانَا tudānā	يُدَانَا yudānā		نُدَنْ nudan	تُدَانُوا tudānū	يُدَانُوا yudānū
	f		تُدَانِي tudānī	تُدَنْ tudan			تُدَانَا tudānā			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna

Verb

دَانَ • (dāna) I, non-past يَدِينُ‎ (yadīnu)

1. to hold religion.

Conjugation

Conjugation of

دَانَ

(form-I hollow, verbal nouns دِين or دِيَانَة)

verbal nouns الْمَصَادِر						دِين or دِيَانَة dīn or diyāna
active participle اِسْم الْفَاعِل						دَائِن dāʔin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَدِين madīn
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دِنْتُ dintu	دِنْتَ dinta	دَانَ dāna		دِنْتُمَا dintumā	دَانَا dānā		دِنَّا dinnā	دِنْتُمْ dintum	دَانُوا dānū
	f		دِنْتِ dinti	دَانَتْ dānat			دَانَتَا dānatā			دِنْتُنَّ dintunna	دِنَّ dinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَدِينُ ʔadīnu	تَدِينُ tadīnu	يَدِينُ yadīnu		تَدِينَانِ tadīnāni	يَدِينَانِ yadīnāni		نَدِينُ nadīnu	تَدِينُونَ tadīnūna	يَدِينُونَ yadīnūna
	f		تَدِينِينَ tadīnīna	تَدِينُ tadīnu			تَدِينَانِ tadīnāni			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَدِينَ ʔadīna	تَدِينَ tadīna	يَدِينَ yadīna		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِينَ nadīna	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِينَ tadīna			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَدِنْ ʔadin	تَدِنْ tadin	يَدِنْ yadin		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِنْ nadin	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِنْ tadin			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
imperative الْأَمْر	m		دِنْ din			دِينَا dīnā				دِينُوا dīnū
	f		دِينِي dīnī							دِنَّ dinna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	—	—	دِينَ dīna		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	—	—	يُدَانُ yudānu		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	—	—	يُدَانَ yudāna		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	—	—	يُدَنْ yudan		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—

Derived terms

• كَمَا تَدِينُ تُدَانُ (kamā tadīnu tudānu, proverb)

References

• Steingass, Francis Joseph (1884) “دان”, in The Student's Arabic–English Dictionary‎^[1], London: W.H. Allen

---

Kurdish

Etymology

From .

Verb

1. give (transfer the possession of something to someone else)

---

Malay

Alternative forms

• dan

Pronunciation

• IPA^(key): /dan/
• Rhymes: -dan, -an

Conjunction

دان (Rumi spelling dan)

1. and (used to connect two similar words, phrases, et cetera)

Descendants

• Indonesian: dan

---

Persian

Etymology 1

From Middle Persian [script needed] (dʾn' /⁠dān⁠/), from Proto-Iranian *daHnáH, from Proto-Indo-Iranian *dʰaHnáH, from Proto-Indo-European *dʰoHnéh₂.

Alternative forms

• دون (dun) (eye-dialect)

Noun

دان • (dân)

1. grain

Derived terms

• دانه (dâne)
• دان‌دان (dân-dân)

References

• Steingass, Francis Joseph (1892) “دان+dān”, in A Comprehensive Persian–English dictionary, London: Routledge & K. Paul

Etymology 2

From Middle Persian [script needed] (-dʾn' /⁠-dān⁠/).

Alternative forms

• ـدون (-dun) (eye-dialect)

Suffix

ـدان • (-dân)

1. holder, container

Derived terms

• نمکدان (namakdân)
• قندان (qandân)
• چایدان (čâydân)
• جامه‌دان (jâmedân)
• تیردان (tirdân)
• شمعدان (šam'dân)
• چینه‌دان (činedân)
• سنگدان (sangdân)
• قلمدان (qalamdân)
• گلدان (goldân)

See also

• Category:Persian words suffixed with ـدان