पुर

See also: पर, पुरु, पुर्, पूर, पेरू, and पैर

Hindi

Etymology

From Sanskrit पुर (pura).

Pronunciation

• IPA^(key): /pʊɾ/

Noun

पुर • (pur) m (Urdu spelling پور‎)

1. town, city; village
2. fortress

Declension

Declension of पुर
	Singular	Plural
Direct	पुर (pur)	पुर (pur)
Oblique	पुर (pur)	पुरों (purõ)
Vocative	पुर (pur)	पुरो (puro)

---

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-European *pl̥h₁- (“stronghold”). Cognates include Ancient Greek πόλις f (pólis) and Lithuanian pilis.

Alternative scripts

Alternative scripts

• ᬧᬸᬭ (Balinese script)
• পুৰ (Bengali script)
• পুর (Bengali script)
• 𑰢𑰲𑰨 (Bhaiksuki script)
• 𑀧𑀼𑀭 (Brahmi script)
• 𑌪𑍁𑌰 (Grantha script)
• પુર (Gujarati script)
• ꦥꦸꦫ (Javanese script)
• ಪುರ (Kannada script)
• ပုရ (Burmese script)
• ପୁର (Oriya script)
• ꢦꢸꢬ (Saurashtra script)
• 𑆥𑆶𑆫 (Sharada script)
• 𑖢𑖲𑖨 (Siddham script)
• పుర (Telugu script)
• པུར (Tibetan script)
• 𑒣𑒳𑒩 (Tirhuta script)

Noun

पुर • (pura) n

1. fortress, castle, city, town
2. the female apartments, gynaeceum
3. house, abode, residence, receptacle
4. an upper story
5. brothel
6. body
7. skin
8. a species of Cyperus
9. name of a constellation
10. a leaf rolled into the shape of a funnel
11. name of the subdivisions of the vedānta

Declension

Neuter a-stem declension of पुर
Nom. sg.	पुरम् (puram)
Gen. sg.	पुरस्य (purasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुरम् (puram)	पुरे (pure)	पुराणि (purāṇi)
Vocative	पुर (pura)	पुरे (pure)	पुराणि (purāṇi)
Accusative	पुरम् (puram)	पुरे (pure)	पुराणि (purāṇi)
Instrumental	पुरेण (pureṇa)	पुराभ्याम् (purābhyām)	पुरैः (puraiḥ)
Dative	पुराय (purāya)	पुराभ्याम् (purābhyām)	पुरेभ्यः (purebhyaḥ)
Ablative	पुरात् (purāt)	पुराभ्याम् (purābhyām)	पुरेभ्यः (purebhyaḥ)
Genitive	पुरस्य (purasya)	पुरयोः (purayoḥ)	पुराणाम् (purāṇām)
Locative	पुरे (pure)	पुरयोः (purayoḥ)	पुरेषु (pureṣu)

Descendants

• → Indonesian: pura, puri

Proper noun

पुर • (pura) m

1. name of an asura, of another man

Declension

Masculine a-stem declension of पुर
Nom. sg.	पुरः (puraḥ)
Gen. sg.	पुरस्य (purasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुरः (puraḥ)	पुरौ (purau)	पुराः (purāḥ)
Vocative	पुर (pura)	पुरौ (purau)	पुराः (purāḥ)
Accusative	पुरम् (puram)	पुरौ (purau)	पुरान् (purān)
Instrumental	पुरेण (pureṇa)	पुराभ्याम् (purābhyām)	पुरैः (puraiḥ)
Dative	पुराय (purāya)	पुराभ्याम् (purābhyām)	पुरेभ्यः (purebhyaḥ)
Ablative	पुरात् (purāt)	पुराभ्याम् (purābhyām)	पुरेभ्यः (purebhyaḥ)
Genitive	पुरस्य (purasya)	पुरयोः (purayoḥ)	पुराणाम् (purāṇām)
Locative	पुरे (pure)	पुरयोः (purayoḥ)	पुरेषु (pureṣu)

Noun

पुर • (pura) ?

1. a kind of resin, bdellium

References

• Monier Williams (1899), “पुर”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 0635.