ἀγγέλλω

See also: αγγέλλω

Ancient Greek

Etymology

ἄγγελος (ángelos, “messenger”) +‎ -λλω (-llō, present tense suffix)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡél.lɔː/ → /aɲˈɟel.lo/ → /aɲˈɟe.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡél.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋˈɡel.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲˈɟel.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲˈɟel.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲˈɟe.lo/

Verb

ἀγγέλλω • (angéllō)

1. (transitive, intransitive) To carry, deliver, pass on, relay (a message, information, news, a command, instructions); to announce, report
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 8.409:

     ὣς ἔφατ᾽, ὦρτο δὲ Ἶρις ἀελλόπος ἀγγελέουσα

     hṑs éphat᾽, ôrto dè Îris aellópos angeléousa

     So spake he, and storm-footed Iris hasted to bear his message

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 10.448:

     ἐσθλά περ ἀγγείλας

     esthlá per angeílas

     even though you have brought good tidings

2. (middle voice, only present) To announce myself
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 1376:

     καὶ νῦν γε Τεύκρῳ τἀπὸ τοῦδ᾽ ἀγγέλλομαι

     kaì nûn ge Teúkrōi tapò toûd᾽ angéllomai

     And now I announce myself to him as a friend

Usage notes

The person told generally takes the dative case, with the message in accusative or set up with a preposition, such as περί (perí, “about”).

Inflection

   Present: ἀγγέλλω, ἀγγέλλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγγέλλω	ἀγγέλλεις	ἀγγέλλει	ἀγγέλλετον	ἀγγέλλετον	ἀγγέλλομεν	ἀγγέλλετε	ἀγγέλλουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγγέλλω	ἀγγέλλῃς	ἀγγέλλῃ	ἀγγέλλητον	ἀγγέλλητον	ἀγγέλλωμεν	ἀγγέλλητε	ἀγγέλλωσῐ(ν)
	optative	ἀγγέλλοιμῐ	ἀγγέλλοις	ἀγγέλλοι	ἀγγέλλοιτον	ἀγγελλοίτην	ἀγγέλλοιμεν	ἀγγέλλοιτε	ἀγγέλλοιεν
	imperative		ἄγγελλε	ἀγγελλέτω	ἀγγέλλετον	ἀγγελλέτων		ἀγγέλλετε	ἀγγελλόντων
middle/ passive	indicative	ἀγγέλλομαι	ἀγγέλλῃ, ἀγγέλλει	ἀγγέλλεται	ἀγγέλλεσθον	ἀγγέλλεσθον	ἀγγελλόμεθᾰ	ἀγγέλλεσθε	ἀγγέλλονται
	subjunctive	ἀγγέλλωμαι	ἀγγέλλῃ	ἀγγέλληται	ἀγγέλλησθον	ἀγγέλλησθον	ἀγγελλώμεθᾰ	ἀγγέλλησθε	ἀγγέλλωνται
	optative	ἀγγελλοίμην	ἀγγέλλοιο	ἀγγέλλοιτο	ἀγγέλλοισθον	ἀγγελλοίσθην	ἀγγελλοίμεθᾰ	ἀγγέλλοισθε	ἀγγέλλοιντο
	imperative		ἀγγέλλου	ἀγγελλέσθω	ἀγγέλλεσθον	ἀγγελλέσθων		ἀγγέλλεσθε	ἀγγελλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγγέλλειν				ἀγγέλλεσθαι
participle	m	ἀγγέλλων				ἀγγελλόμενος
	f	ἀγγέλλουσᾰ				ἀγγελλομένη
	n	ἀγγέλλον				ἀγγελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤγγελλον, ἠγγελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγγελλον	ἤγγελλες	ἤγγελλε(ν)	ἠγγέλλετον	ἠγγελλέτην	ἠγγέλλομεν	ἠγγέλλετε	ἤγγελλον
middle/ passive	indicative	ἠγγελλόμην	ἠγγέλλου	ἠγγέλλετο	ἠγγέλλεσθον	ἠγγελλέσθην	ἠγγελλόμεθᾰ	ἠγγέλλεσθε	ἠγγέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀγγέλεσκον, ἀγγελεσκόμην (rare, Ionic?)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγγέλεσκον	ἀγγέλεσκες	ἀγγέλεσκε(ν)	ἀγγελέσκετον	ἀγγελεσκέτην	ἀγγελέσκομεν	ἀγγελέσκετε	ἀγγέλεσκον
middle/ passive	indicative	ἀγγελεσκόμην	ἀγγελέσκου	ἀγγελέσκετο	ἀγγελέσκεσθον	ἀγγελεσκέσθην	ἀγγελεσκόμεθᾰ	ἀγγελέσκεσθε	ἀγγελέσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγγελέω, ἀγγελέομαι, ἀγγελθήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγγελέω	ἀγγελέεις	ἀγγελέει	ἀγγελέετον	ἀγγελέετον	ἀγγελέομεν	ἀγγελέετε	ἀγγελέουσῐ(ν)
	optative	ἀγγελέοιμῐ	ἀγγελέοισ(θᾰ)	ἀγγελέοι	ἀγγελέοιτον	ἀγγελεοίτην	ἀγγελέοιμεν	ἀγγελέοιτε	ἀγγελέοιεν
middle	indicative	ἀγγελέομαι	ἀγγελέεαι	ἀγγελέεται	ἀγγελέεσθον	ἀγγελέεσθον	ἀγγελεόμε(σ)θᾰ	ἀγγελέεσθε	ἀγγελέονται
	optative	ἀγγελεοίμην	ἀγγελέοιο	ἀγγελέοιτο	ἀγγελέοισθον	ἀγγελεοίσθην	ἀγγελεοίμε(σ)θᾰ	ἀγγελέοισθε	ἀγγελεοίᾰτο
passive	indicative	ἀγγελθήσομαι	ἀγγελθήσῃ	ἀγγελθήσεται	ἀγγελθήσεσθον	ἀγγελθήσεσθον	ἀγγελθησόμε(σ)θᾰ	ἀγγελθήσεσθε	ἀγγελθήσονται
	optative	ἀγγελθησοίμην	ἀγγελθήσοιο	ἀγγελθήσοιτο	ἀγγελθήσοισθον	ἀγγελθησοίσθην	ἀγγελθησοίμε(σ)θᾰ	ἀγγελθήσοισθε	ἀγγελθησοίᾰτο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγγελέειν/ἀγγελεέμεν(αι)/ἀγγελέμεν(αι)			ἀγγελέεσθαι		ἀγγελθήσεσθαι
participle	m	ἀγγελέων			ἀγγελεόμενος		ἀγγελθησόμενος
	f	ἀγγελέουσᾰ			ἀγγελεομένη		ἀγγελθησομένη
	n	ἀγγελέον			ἀγγελεόμενον		ἀγγελθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγγελέω, ἀγγελέομαι, ἀγγελθήσομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγγελέω	ἀγγελέεις	ἀγγελέει	ἀγγελέετον	ἀγγελέετον	ἀγγελέομεν	ἀγγελέετε	ἀγγελέουσῐ(ν)
	optative	ἀγγελέοιμῐ	ἀγγελέοις	ἀγγελέοι	ἀγγελέοιτον	ἀγγελεοίτην	ἀγγελέοιμεν	ἀγγελέοιτε	ἀγγελέοιεν
middle	indicative	ἀγγελέομαι	ἀγγελέεαι	ἀγγελέεται	ἀγγελέεσθον	ἀγγελέεσθον	ἀγγελεόμεθᾰ	ἀγγελέεσθε	ἀγγελέονται
	optative	ἀγγελεοίμην	ἀγγελέοιο	ἀγγελέοιτο	ἀγγελέοισθον	ἀγγελεοίσθην	ἀγγελεοίμεθᾰ	ἀγγελέοισθε	ἀγγελεοίᾰτο
passive	indicative	ἀγγελθήσομαι	ἀγγελθήσῃ	ἀγγελθήσεται	ἀγγελθήσεσθον	ἀγγελθήσεσθον	ἀγγελθησόμεθᾰ	ἀγγελθήσεσθε	ἀγγελθήσονται
	optative	ἀγγελθησοίμην	ἀγγελθήσοιο	ἀγγελθήσοιτο	ἀγγελθήσοισθον	ἀγγελθησοίσθην	ἀγγελθησοίμεθᾰ	ἀγγελθήσοισθε	ἀγγελθησοίᾰτο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγγελέειν			ἀγγελέεσθαι		ἀγγελθήσεσθαι
participle	m	ἀγγελέων			ἀγγελεόμενος		ἀγγελθησόμενος
	f	ἀγγελέουσᾰ			ἀγγελεομένη		ἀγγελθησομένη
	n	ἀγγελέον			ἀγγελεόμενον		ἀγγελθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγγελέω, ἀγγελέομαι, ἀγγελθήσομαι (Attic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγγελέω	ἀγγελέεις	ἀγγελέει	ἀγγελέετον	ἀγγελέετον	ἀγγελέομεν	ἀγγελέετε	ἀγγελέουσῐ(ν)
	optative	ἀγγελέοιμῐ	ἀγγελέοις	ἀγγελέοι	ἀγγελέοιτον	ἀγγελεοίτην	ἀγγελέοιμεν	ἀγγελέοιτε	ἀγγελέοιεν
middle	indicative	ἀγγελέομαι	ἀγγελέῃ, ἀγγελέει	ἀγγελέεται	ἀγγελέεσθον	ἀγγελέεσθον	ἀγγελεόμεθᾰ	ἀγγελέεσθε	ἀγγελέονται
	optative	ἀγγελεοίμην	ἀγγελέοιο	ἀγγελέοιτο	ἀγγελέοισθον	ἀγγελεοίσθην	ἀγγελεοίμεθᾰ	ἀγγελέοισθε	ἀγγελέοιντο
passive	indicative	ἀγγελθήσομαι	ἀγγελθήσῃ	ἀγγελθήσεται	ἀγγελθήσεσθον	ἀγγελθήσεσθον	ἀγγελθησόμεθᾰ	ἀγγελθήσεσθε	ἀγγελθήσονται
	optative	ἀγγελθησοίμην	ἀγγελθήσοιο	ἀγγελθήσοιτο	ἀγγελθήσοισθον	ἀγγελθησοίσθην	ἀγγελθησοίμεθᾰ	ἀγγελθήσοισθε	ἀγγελθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγγελέειν			ἀγγελέεσθαι		ἀγγελθήσεσθαι
participle	m	ἀγγελέων			ἀγγελεόμενος		ἀγγελθησόμενος
	f	ἀγγελέουσᾰ			ἀγγελεομένη		ἀγγελθησομένη
	n	ἀγγελέον			ἀγγελεόμενον		ἀγγελθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγγελῶ, ἀγγελοῦμαι, ἀγγελθήσομαι (Attic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγγελῶ	ἀγγελεῖς	ἀγγελεῖ	ἀγγελεῖτον	ἀγγελεῖτον	ἀγγελοῦμεν	ἀγγελεῖτε	ἀγγελοῦσῐ(ν)
	optative	ἀγγελοίην, ἀγγελοῖμῐ	ἀγγελοίης, ἀγγελοῖς	ἀγγελοίη, ἀγγελοῖ	ἀγγελοῖτον, ἀγγελοίητον	ἀγγελοίτην, ἀγγελοιήτην	ἀγγελοῖμεν, ἀγγελοίημεν	ἀγγελοῖτε, ἀγγελοίητε	ἀγγελοῖεν, ἀγγελοίησᾰν
middle	indicative	ἀγγελοῦμαι	ἀγγελῇ	ἀγγελεῖται	ἀγγελεῖσθον	ἀγγελεῖσθον	ἀγγελούμεθᾰ	ἀγγελεῖσθε	ἀγγελοῦνται
	optative	ἀγγελοίμην	ἀγγελοῖο	ἀγγελοῖτο	ἀγγελοῖσθον	ἀγγελοίσθην	ἀγγελοίμεθᾰ	ἀγγελοῖσθε	ἀγγελοῖντο
passive	indicative	ἀγγελθήσομαι	ἀγγελθήσῃ	ἀγγελθήσεται	ἀγγελθήσεσθον	ἀγγελθήσεσθον	ἀγγελθησόμεθᾰ	ἀγγελθήσεσθε	ἀγγελθήσονται
	optative	ἀγγελθησοίμην	ἀγγελθήσοιο	ἀγγελθήσοιτο	ἀγγελθήσοισθον	ἀγγελθησοίσθην	ἀγγελθησοίμεθᾰ	ἀγγελθήσοισθε	ἀγγελθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγγελεῖν			ἀγγελεῖσθαι		ἀγγελθήσεσθαι
participle	m	ἀγγελῶν			ἀγγελούμενος		ἀγγελθησόμενος
	f	ἀγγελοῦσᾰ			ἀγγελουμένη		ἀγγελθησομένη
	n	ἀγγελοῦν			ἀγγελούμενον		ἀγγελθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγγελήσομαι (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἀγγελήσομαι	ἀγγελήσῃ	ἀγγελήσεται	ἀγγελήσεσθον	ἀγγελήσεσθον	ἀγγελησόμεθᾰ	ἀγγελήσεσθε	ἀγγελήσονται
	optative	ἀγγελησοίμην	ἀγγελήσοιο	ἀγγελήσοιτο	ἀγγελήσοισθον	ἀγγελησοίσθην	ἀγγελησοίμεθᾰ	ἀγγελήσοισθε	ἀγγελήσοιντο
							passive
infinitive							ἀγγελήσεσθαι
participle	m						ἀγγελησόμενος
	f						ἀγγελησομένη
	n						ἀγγελησόμενον

   Future: ἀγγελῐ́ω, ἀγγελῐ́ομαι (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγγελῐ́ω	ἀγγελῐ́εις	ἀγγελῐ́ει	ἀγγελῐ́ετον	ἀγγελῐ́ετον	ἀγγελῐ́ομες	ἀγγελῐ́ετε	ἀγγελῐ́οντῐ
	optative	ἀγγελῐ́οιμῐ	ἀγγελῐ́οις	ἀγγελῐ́οι	ἀγγελῐ́οιτον	ἀγγελῐοίτᾱν	ἀγγελῐ́οιμες	ἀγγελῐ́οιτε	ἀγγελῐ́οιεν
middle	indicative	ἀγγελῐ́ομαι	ἀγγελῐ́εαι	ἀγγελῐ́εται	ἀγγελῐ́εσθον	ἀγγελῐ́εσθον	ἀγγελῐόμεθᾰ	ἀγγελῐ́εσθε	ἀγγελῐ́ονται
	optative	ἀγγελῐοίμᾱν	ἀγγελῐ́οιο	ἀγγελῐ́οιτο	ἀγγελῐ́οισθον	ἀγγελῐοίσθᾱν	ἀγγελῐοίμεθᾰ	ἀγγελῐ́οισθε	ἀγγελῐ́οιντο
		active			middle
infinitive		ἀγγελῐ́εν			ἀγγελῐ́εσθαι
participle	m	ἀγγελῐ́ων			ἀγγελῐόμενος
	f	ἀγγελῐ́ουσᾰ			ἀγγελῐομένᾱ
	n	ἀγγελῐ́ον			ἀγγελῐόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤγγειλᾰ, ἠγγειλᾰ́μην, ἠγγέλθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγγειλᾰ	ἤγγειλᾰς	ἤγγειλε(ν)	ἠγγείλᾰτον	ἠγγειλᾰ́την	ἠγγείλᾰμεν	ἠγγείλᾰτε	ἤγγειλᾰν
	subjunctive	ἀγγείλω, ἀγγείλωμῐ	ἀγγείλῃς, ἀγγείλῃσθᾰ	ἀγγείλῃ, ἀγγείλῃσῐ	ἀγγείλητον	ἀγγείλητον	ἀγγείλωμεν	ἀγγείλητε	ἀγγείλωσῐ(ν)
	optative	ἀγγείλαιμῐ	ἀγγείλαις, ἀγγείλαισθᾰ, ἀγγείλειᾰς	ἀγγείλειε(ν), ἀγγείλαι	ἀγγειλεῖτον	ἀγγειλείτην	ἀγγειλεῖμεν	ἀγγειλεῖτε	ἀγγειλεῖεν
	imperative		ἄγγειλον	ἀγγειλᾰ́τω	ἀγγείλᾰτον	ἀγγειλᾰ́των		ἀγγείλᾰτε	ἀγγειλᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγγειλᾰ́μην	ἠγγείλᾰο	ἠγγείλᾰτο	ἠγγείλᾰσθον	ἠγγειλᾰ́σθην	ἠγγειλᾰ́με(σ)θᾰ	ἠγγείλᾰσθε	ἠγγείλᾰντο
	subjunctive	ἀγγείλωμαι	ἀγγείληαι	ἀγγείληται	ἀγγείλησθον	ἀγγείλησθον	ἀγγειλώμε(σ)θᾰ	ἀγγείλησθε	ἀγγείλωνται
	optative	ἀγγειλαίμην	ἀγγείλαιο	ἀγγείλαιτο	ἀγγείλαισθον	ἀγγειλαίσθην	ἀγγειλαίμε(σ)θᾰ	ἀγγείλαισθε	ἀγγειλαίᾰτο
	imperative		ἄγγειλαι	ἀγγειλᾰ́σθω	ἀγγείλᾰσθον	ἀγγειλᾰ́σθων		ἀγγείλᾰσθε	ἀγγειλᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγγέλθην	ἠγγέλθης	ἠγγέλθη	ἠγγέλθητον	ἠγγελθήτην	ἠγγέλθημεν	ἠγγέλθητε	ἠγγέλθησᾰν, ἤγγελθεν
	subjunctive	ἀγγελθῶ	ἀγγελθῇς	ἀγγελθῇ	ἀγγελθῆτον	ἀγγελθῆτον	ἀγγελθῶμεν	ἀγγελθῆτε	ἀγγελθῶσῐ(ν)
	optative	ἀγγελθείην	ἀγγελθείης	ἀγγελθείη	ἀγγελθεῖτον, ἀγγελθείητον	ἀγγελθείτην, ἀγγελθειήτην	ἀγγελθεῖμεν, ἀγγελθείημεν	ἀγγελθεῖτε, ἀγγελθείητε	ἀγγέλθειεν, ἀγγελθείησᾰν
	imperative		ἀγγέλθητῐ	ἀγγελθήτω	ἀγγέλθητον	ἀγγελθήτων		ἀγγέλθητε	ἀγγελθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀγγεῖλαι/ἀγγειλᾰ́μεν/ἀγγειλᾰμέναι			ἀγγείλᾰσθαι		ἀγγελθῆναι/ἀγγελθήμεναι
participle	m	ἀγγείλᾱς			ἀγγειλᾰ́μενος		ἀγγελθείς
	f	ἀγγείλᾱσᾰ			ἀγγειλᾰμένη		ἀγγελθεῖσᾰ
	n	ἀγγεῖλᾰν			ἀγγειλᾰ́μενον		ἀγγελθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤγγειλᾰ, ἠγγειλᾰ́μην, ἠγγέλθην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγγειλᾰ	ἤγγειλᾰς	ἤγγειλε(ν)	ἠγγείλᾰτον	ἠγγειλᾰ́την	ἠγγείλᾰμεν	ἠγγείλᾰτε	ἤγγειλᾰν
	subjunctive	ἀγγείλω	ἀγγείλῃς	ἀγγείλῃ	ἀγγείλητον	ἀγγείλητον	ἀγγείλωμεν	ἀγγείλητε	ἀγγείλωσῐ(ν)
	optative	ἀγγείλαιμῐ	ἀγγείλειᾰς, ἀγγείλαις	ἀγγείλειε(ν), ἀγγείλαι	ἀγγείλαιτον	ἀγγειλαίτην	ἀγγείλαιμεν	ἀγγείλαιτε	ἀγγείλειᾰν, ἀγγείλαιεν
	imperative		ἄγγειλον	ἀγγειλᾰ́τω	ἀγγείλᾰτον	ἀγγειλᾰ́των		ἀγγείλᾰτε	ἀγγειλᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγγειλᾰ́μην	ἠγγείλω	ἠγγείλᾰτο	ἠγγείλᾰσθον	ἠγγειλᾰ́σθην	ἠγγειλᾰ́μεθᾰ	ἠγγείλᾰσθε	ἠγγείλᾰντο
	subjunctive	ἀγγείλωμαι	ἀγγείλῃ	ἀγγείληται	ἀγγείλησθον	ἀγγείλησθον	ἀγγειλώμεθᾰ	ἀγγείλησθε	ἀγγείλωνται
	optative	ἀγγειλαίμην	ἀγγείλαιο	ἀγγείλαιτο	ἀγγείλαισθον	ἀγγειλαίσθην	ἀγγειλαίμεθᾰ	ἀγγείλαισθε	ἀγγείλαιντο
	imperative		ἄγγειλαι	ἀγγειλᾰ́σθω	ἀγγείλᾰσθον	ἀγγειλᾰ́σθων		ἀγγείλᾰσθε	ἀγγειλᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγγέλθην	ἠγγέλθης	ἠγγέλθη	ἠγγέλθητον	ἠγγελθήτην	ἠγγέλθημεν	ἠγγέλθητε	ἠγγέλθησᾰν
	subjunctive	ἀγγελθῶ	ἀγγελθῇς	ἀγγελθῇ	ἀγγελθῆτον	ἀγγελθῆτον	ἀγγελθῶμεν	ἀγγελθῆτε	ἀγγελθῶσῐ(ν)
	optative	ἀγγελθείην	ἀγγελθείης	ἀγγελθείη	ἀγγελθεῖτον, ἀγγελθείητον	ἀγγελθείτην, ἀγγελθειήτην	ἀγγελθεῖμεν, ἀγγελθείημεν	ἀγγελθεῖτε, ἀγγελθείητε	ἀγγελθεῖεν, ἀγγελθείησᾰν
	imperative		ἀγγέλθητῐ	ἀγγελθήτω	ἀγγέλθητον	ἀγγελθήτων		ἀγγέλθητε	ἀγγελθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀγγεῖλαι			ἀγγείλᾰσθαι		ἀγγελθῆναι
participle	m	ἀγγείλᾱς			ἀγγειλᾰ́μενος		ἀγγελθείς
	f	ἀγγείλᾱσᾰ			ἀγγειλᾰμένη		ἀγγελθεῖσᾰ
	n	ἀγγεῖλᾰν			ἀγγειλᾰ́μενον		ἀγγελθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤγγελον, ἠγγελόμην, ἠγγέλην (Koine, active and middle rare)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγγελον	ἤγγελες	ἤγγελε(ν)	ἠγγέλετον	ἠγγελέτην	ἠγγέλομεν	ἠγγέλετε	ἤγγελον
	subjunctive	ἀγγέλω	ἀγγέλῃς	ἀγγέλῃ	ἀγγέλητον	ἀγγέλητον	ἀγγέλωμεν	ἀγγέλητε	ἀγγέλωσῐ(ν)
	optative	ἀγγέλοιμῐ	ἀγγέλοις	ἀγγέλοι	ἀγγέλοιτον	ἀγγελοίτην	ἀγγέλοιμεν	ἀγγέλοιτε	ἀγγέλοιεν
	imperative		ἄγγελε	ἀγγελέτω	ἀγγέλετον	ἀγγελέτων		ἀγγέλετε	ἀγγελόντων
middle	indicative	ἠγγελόμην	ἠγγέλου	ἠγγέλετο	ἠγγέλεσθον	ἠγγελέσθην	ἠγγελόμεθᾰ	ἠγγέλεσθε	ἠγγέλοντο
	subjunctive	ἀγγέλωμαι	ἀγγέλῃ	ἀγγέληται	ἀγγέλησθον	ἀγγέλησθον	ἀγγελώμεθᾰ	ἀγγέλησθε	ἀγγέλωνται
	optative	ἀγγελοίμην	ἀγγέλοιο	ἀγγέλοιτο	ἀγγέλοισθον	ἀγγελοίσθην	ἀγγελοίμεθᾰ	ἀγγέλοισθε	ἀγγέλοιντο
	imperative		ἀγγελοῦ	ἀγγελέσθω	ἀγγέλεσθον	ἀγγελέσθων		ἀγγέλεσθε	ἀγγελέσθων
passive	indicative	ἠγγέλην	ἠγγέλης	ἠγγέλη	ἠγγέλητον	ἠγγελήτην	ἠγγέλημεν	ἠγγέλητε	ἠγγέλησᾰν
	subjunctive	ἀγγελῶ	ἀγγελῇς	ἀγγελῇ	ἀγγελῆτον	ἀγγελῆτον	ἀγγελῶμεν	ἀγγελῆτε	ἀγγελῶσῐ(ν)
	optative	ἀγγελείην	ἀγγελείης	ἀγγελείη	ἀγγελεῖτον, ἀγγελείητον	ἀγγελείτην, ἀγγελειήτην	ἀγγελεῖμεν, ἀγγελείημεν	ἀγγελεῖτε, ἀγγελείητε	ἀγγελεῖεν, ἀγγελείησᾰν
	imperative		ἀγγέληθῐ	ἀγγελήτω	ἀγγέλητον	ἀγγελήτων		ἀγγέλητε	ἀγγελέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀγγελεῖν			ἀγγελέσθαι		ἀγγελῆναι
participle	m	ἀγγελών			ἀγγελόμενος		ἀγγελείς
	f	ἀγγελοῦσᾰ			ἀγγελομένη		ἀγγελεῖσᾰ
	n	ἀγγελόν			ἀγγελόμενον		ἀγγελέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἤγγελκᾰ, ἤγγελμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγγελκᾰ	ἤγγελκᾰς	ἤγγελκε(ν)	ἠγγέλκᾰτον	ἠγγέλκᾰτον	ἠγγέλκᾰμεν	ἠγγέλκᾰτε	ἠγγέλκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠγγέλκω	ἠγγέλκῃς	ἠγγέλκῃ	ἠγγέλκητον	ἠγγέλκητον	ἠγγέλκωμεν	ἠγγέλκητε	ἠγγέλκωσῐ(ν)
	optative	ἠγγέλκοιμῐ, ἠγγελκοίην	ἠγγέλκοις, ἠγγελκοίης	ἠγγέλκοι, ἠγγελκοίη	ἠγγέλκοιτον	ἠγγελκοίτην	ἠγγέλκοιμεν	ἠγγέλκοιτε	ἠγγέλκοιεν
	imperative		ἤγγελκε	ἠγγελκέτω	ἠγγέλκετον	ἠγγελκέτων		ἠγγέλκετε	ἠγγελκόντων
middle/ passive	indicative	ἤγγελμαι	ἤγγελσαι	ἤγγελται	ἤγγελθον	ἤγγελθον	ἠγγέλμεθᾰ	ἤγγελθε	ἠγγέλᾰται
	subjunctive	ἠγγελμένος ὦ	ἠγγελμένος ᾖς	ἠγγελμένος ᾖ	ἠγγελμένω ἦτον	ἠγγελμένω ἦτον	ἠγγελμένοι ὦμεν	ἠγγελμένοι ἦτε	ἠγγελμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠγγελμένος εἴην	ἠγγελμένος εἴης	ἠγγελμένος εἴη	ἠγγελμένω εἴητον/εἶτον	ἠγγελμένω εἰήτην/εἴτην	ἠγγελμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠγγελμένοι εἴητε/εἶτε	ἠγγελμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἤγγελσο	ἠγγέλθω	ἤγγελθον	ἠγγέλθων		ἤγγελθε	ἠγγέλθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠγγελκέναι				ἠγγέλθαι
participle	m	ἠγγελκώς				ἠγγελμένος
	f	ἠγγελκυῖᾰ				ἠγγελμένη
	n	ἠγγελκός				ἠγγελμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἄγγελμᾰ (ángelma)
• ἀγγέλτειρᾰ (angélteira)
• ἀγγελτῐκός (angeltikós)
• ᾰ̓ναγγέλλω (anangéllō)
  • ᾰ̓νάγγελτος (anángeltos)
• ᾰ̓παγγέλλω (apangéllō)
• δῐαγγελτέον (diangeltéon)
• εἰσαγγέλλω (eisangéllō)
• ἐξαγγέλλω (exangéllō)
• ἐπαγγέλλω (epangéllō)
• κᾰκάγγελτος (kakángeltos)
• κᾰταγγέλλω (katangéllō)
• νεάγγελτος (neángeltos)
• πᾰραγγέλλω (parangéllō)
• περιαγγέλλω (periangéllō)
• προαγγέλλω (proangéllō)
• προσαγγέλλω (prosangéllō)
• σῠναγγέλλω (sunangéllō)
• ῠ̔πάγγελτος (hupángeltos)

Related terms

• ἀγγελῐ́ᾱ (angelíā)
• ἀγγελῐκός (angelikós)
• ἀγγελιώτης (angeliṓtēs)
• ἄγγελος (ángelos)

References

• “ἀγγέλλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀγγέλλω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἀγγέλλω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀγγέλλω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• ἀγγέλλω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀγγέλλω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀγγέλλω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter