luchten

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlʏxtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ʏxtən

Etymology 1

From lucht +‎ -en.

Verb

luchten

1. to air, bring something into contact with the air; to give a walk in open air
2. to stand, suffer, tolerate

Inflection

Conjugation of luchten (weak)
infinitive	luchten
past singular	luchtte
past participle	gelucht
infinitive	luchten
gerund	luchten n
	present tense	past tense
1st person singular	lucht	luchtte
2nd person sing. (jij)	lucht	luchtte
2nd person sing. (u)	lucht	luchtte
2nd person sing. (gij)	lucht	luchtte
3rd person singular	lucht	luchtte
plural	luchten	luchtten
subjunctive sing.1	luchte	luchtte
subjunctive plur.1	luchten	luchtten
imperative sing.	lucht
imperative plur.1	lucht
participles	luchtend	gelucht
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: lug

Etymology 2

From Middle Dutch luchten, from Old Dutch *liuhten, from Proto-West Germanic *liuhtijan, from Proto-Germanic *liuhtijaną, from *leuhtą (modern licht).

Verb

luchten

1. (obsolete) to illuminate, to give off light

Inflection

Conjugation of luchten (weak)
infinitive	luchten
past singular	luchtte
past participle	gelucht
infinitive	luchten
gerund	luchten n
	present tense	past tense
1st person singular	lucht	luchtte
2nd person sing. (jij)	lucht	luchtte
2nd person sing. (u)	lucht	luchtte
2nd person sing. (gij)	lucht	luchtte
3rd person singular	lucht	luchtte
plural	luchten	luchtten
subjunctive sing.1	luchte	luchtte
subjunctive plur.1	luchten	luchtten
imperative sing.	lucht
imperative plur.1	lucht
participles	luchtend	gelucht
1) Archaic.

Derived terms

• luchter

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

luchten

1. (deprecated template usage) Plural form of lucht

Anagrams

• lunchte