beerdigen
German
Etymology
Pronunciation
Verb
beerdigen (weak, third-person singular present beerdigt, past tense beerdigte, past participle beerdigt, auxiliary haben)
Conjugation
infinitive | beerdigen | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | beerdigend | ||||
past participle | beerdigt | ||||
auxiliary | haben | ||||
indicative | subjunctive | ||||
singular | plural | singular | plural | ||
present | ich beerdige | wir beerdigen | i | ich beerdige | wir beerdigen |
du beerdigst | ihr beerdigt | du beerdigest | ihr beerdiget | ||
er beerdigt | sie beerdigen | er beerdige | sie beerdigen | ||
preterite | ich beerdigte | wir beerdigten | ii | ich beerdigte1 | wir beerdigten1 |
du beerdigtest | ihr beerdigtet | du beerdigtest1 | ihr beerdigtet1 | ||
er beerdigte | sie beerdigten | er beerdigte1 | sie beerdigten1 | ||
imperative | beerdig (du) beerdige (du) |
beerdigt (ihr) |
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.