tijd

Dutch

Etymology

From Middle Dutch tijt, from Old Dutch tīt, from Proto-Germanic *tīdiz. In the 19th and 20th centuries, Dutch tijd was exclusively masculine, but prior to that it was alternatively feminine. This variation is reflected in fossiled expressions like tand des tijds (masculine) versus tegelijkertijd (feminine).

Pronunciation

• IPA^(key): /tɛi̯t/

• audio:

  (file)

• Hyphenation: tijd
• Rhymes: -ɛi̯t

Noun

tijd m or f (plural tijden, diminutive tijdje n)

1. time
2. (grammar) tense

Derived terms

• bedtijd
• bloeitijd
• bronstijd
• bronsttijd
• deeltijds
• destijds
• eertijds
• etenstijd
• gelijktijdig
• ijzertijd
• kindertijd
• mettertijd
• ruimte-tijd
• slapenstijd
• tand des tijds
• tegelijkertijd
• tegenwoordige tijd
• tijdbom
• tijdelijk
• tijdens
• tijdgenoot
• tijdnood
• tijdschaal
• tijdsduur
• tijdslimiet
• tijdstip
• vechtenstijd
• verleden tijd
• voltijds
• wachttijd
• zendtijd

 

Descendants

• Afrikaans: tyd
• Berbice Creole Dutch: titi
• Javindo: tet
• Jersey Dutch: tāid, tāidt
• Negerhollands: tied, tid, tit
• Skepi Creole Dutch: teit