φωνή

Ancient Greek

Alternative forms

• φωνά (phōná) — Doric

Etymology

From Proto-Hellenic *pʰōnā́, from Proto-Indo-European *bʰoh₂-néh₂, from *bʰeh₂- (“to speak”) (whence φημί (phēmí, “to say, speak”)).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰɔː.nɛ̌ː/ → /ɸoˈni/ → /foˈni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.nɛ̌ː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰoˈne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸoˈni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /foˈni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /foˈni/

Noun

φωνή • (phōnḗ) f (genitive φωνῆς); first declension

1. sound
2. usually of the human voice: voice, cry, yell
3. the voice or cry of animals
4. any articulate sound (especially vowels)
5. speech, discourse
6. language

Inflection

First declension of ἡ φωνή; τῆς φωνῆς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ φωνή hē phōnḗ	τὼ φωνᾱ́ tṑ phōnā́	αἱ φωναί hai phōnaí
Genitive	τῆς φωνῆς tês phōnês	τοῖν φωναῖν toîn phōnaîn	τῶν φωνῶν tôn phōnôn
Dative	τῇ φωνῇ têi phōnêi	τοῖν φωναῖν toîn phōnaîn	ταῖς φωναῖς taîs phōnaîs
Accusative	τὴν φωνήν tḕn phōnḗn	τὼ φωνᾱ́ tṑ phōnā́	τᾱ̀ς φωνᾱ́ς tā̀s phōnā́s
Vocative	φωνή phōnḗ	φωνᾱ́ phōnā́	φωναί phōnaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• Ἀγλαοφῶν (Aglaophôn)
• Ἀριστοφῶν (Aristophôn)
• Ἡροφῶν (Hērophôn)
• Ῑ̔εροφῶν (Hīerophôn)
• Κλειτοφῶν (Kleitophôn)
• Κλεοφῶν (Kleophôn)
• Ξενοφῶν (Xenophôn)
• φωνέω (phōnéō)
• φωνίον (phōníon) (diminutive)
• φωνίς (phōnís) (diminutive)
• φωνομαχία (phōnomakhía)

 

Descendants

• → Catalan: fon
• Greek: φωνή (foní)
• → English: -phone
• Italiot Greek: fonì

Further reading

• “φωνή”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φωνή”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “φωνή”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• φωνή in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• φωνή in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G5456 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • accent idem, page 5.
  • cry idem, page 187.
  • exclamation idem, page 289.
  • language idem, page 475.
  • scream idem, page 742.
  • sound idem, page 796.
  • speech idem, page 800.
  • tone idem, page 880.
  • tongue idem, page 880.
  • utterance idem, page 941.
  • vocal idem, page 955.
  • voice idem, page 955.

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek φωνή (phōnḗ), from Proto-Hellenic *pʰōnā́, from Proto-Indo-European *bʰoh₂-néh₂, from *bʰeh₂- (“to speak”).

Pronunciation

• IPA^(key): /foˈni/
• Hyphenation: φω‧νή

Noun

φωνή • (foní) f (plural φωνές)

1. voice, sound
2. (music) voice, note
3. (grammar, linguistics) voice

   ενεργητική φωνή ― energitikí foní ― active voice

   παθητική φωνή ― pathitikí foní ― passive voice

   μέση φωνή ― mési foní ― middle voice

   μεσοπαθητική φωνή ― mesopathitikí foní ― mediopassive voice

Declension

Declension of φωνή

	singular	plural
nominative	φωνή •	φωνές •
genitive	φωνής •	φωνών •
accusative	φωνή •	φωνές •
vocative	φωνή •	φωνές •

Derived terms

• αγριοφωνάρα f (agriofonára, “angry shout”)
• γαϊδουροφωνάρα f (gaïdourofonára)
• ενεργητική φωνή f (energitikí foní, “active voice”)
• κατά φωνή κι ο γάιδαρος (katá foní ki o gáidaros, “talk of the devil”, literally “by voice, here's the donkey”)
• φωνάρα f (fonára) (augmentative)
• φωνίτσα f (fonítsa) (diminutive)
• φωνούλα f (fonoúla) (diminutive)

 

Derived terms

see:

• -φωνία (-fonía)
• φωνο- (fono-)
• -φωνος (-fonos)

 

Related terms

• αγριοφωνάρα f (agriofonára, “angry shout”)
• αλλόφωνο n (allófono, “allophone”) (phonology)
• αναφώνημα n (anafónima, “loud cry”)
• αναφώνηση f (anafónisi, “loud cry”)
• αναφωνώ (anafonó, “exclaim, cry”)
• αντιφώνηση f (antifónisi, “response to an address”)
• αντιφωνία f (antifonía, “antiphony”) (music, byzantine)
• αντιφωνώ (antifonó, “respond to an address”)
• απομαγνητοφώνηση f (apomagnitofónisi, “transcription”)
• απομαγνητοφωνώ (apomagnitofonó, “transcribe”)
• αποφώνηση f (apofónisi, “closing words”)
• ασυμφώνητος (asymfónitos, “not agreed, unnegotiated”)
• ασυμφωνία f (asymfonía, “lack of agreement”)
• ασύμφωνος (asýmfonos, “disagreeing”)
• αφωνία f (afonía, “aphonia”) (medicine)
• αφωνόληκτος (afonóliktos, “ending in vowel”) (grammar, phonology)
• άφωνος (áfonos, “speechless”)
• βαθύφωνος (vathýfonos, “bass”) (music)
• βροντοφωνάζω (vrontofonázo)
• γαϊδουροφωνάρα f (gaïdourofonára)
• γραμμόφωνο n (grammófono, “gramophone”)
• διαφωνία f (diafonía, “disagreement”)
• διαφωνώ (diafonó, “disagree”)
• διφωνία f (difonía) (music)
• δίφωνος (dífonos) (music)
• εκφώνημα n (ekfónima) (linguistics)
• εκφώνηση f (ekfónisi)
• εκφωνητής m (ekfonitís, “broadcaster”), εκφωνήτρια f (ekfonítria)
• εκφωνώ (ekfonó, “deliver speech”)
• επιφώνημα n (epifónima, “interjection; exclamation”)
• επιφωνηματικός (epifonimatikós)
• επιφώνηση f (epifónisi)
• ευφωνία f (effonía, “euphony”)
• ευφωνικός (effonikós, “euphonic”) (grammar, phonology)
• ηλεκτρόφωνο n (ilektrófono, “electrophone”)
• ημίφωνο n (imífono, “semivowel”) (phonology)
• ημιφωνοποίηση f (imifonopoíisi) (linguistics)
• θυροτηλέφωνο n (thyrotiléfono, “entryphone”)
• ιδιόφωνος (idiófonos, “idiophone”) (musical instruments)
• κακοφωνία f (kakofonía, “cacophony”)
• καλλιφωνία f (kallifonía)
• καρτοτηλέφωνο (kartotiléfono, “payphone”)
• κασετόφωνο n (kasetófono, “tape recorder”)
• μαγνητοφώνηση f (magnitofónisi, “tape recording”)
• μαγνητόφωνο n (magnitófono, “tape recorder”)
• μαγνητοφωνώ (magnitofonó, “record on tape”)
• μεγαλόφωνος (megalófonos, “with loud voice”)
• μεγάφωνο n (megáfono, “loudspeaker”)
• μεσοσυμφωνικός (mesosymfonikós, “interconsonantal”) (phonology)
• μεσοφωνηεντικός (mesofonientikós, “intervocalic”) (phonology)
• μεσόφωνος (mesófonos, “mezzo-soprano”) (music)
• μικροφωνίζω (mikrofonízo)
• μικροφωνικός (mikrofonikós)
• μικροφωνισμός (mikrofonismós)
• μικρόφωνο n (mikrófono, “microphone”)
• μισόφωνο n (misófono, “semivowel”) (phonology)
• μονοφωνία f (monofonía, “monophony”) (music)
• μονοφωνικός (monofonikós, “monophonic”)
• μονόφωνος (monófonos, “one-voice, monophonic”) (music)
• μορφοφωνολογία f (morfofonología, “morphophonology”) (linguistics)
• μορφοφωνολογικός (morfofonologikós) (linguistics)
• ναυλοσύμφωνο n (navlosýmfono) (shipping)
• ξεφωνητό n (xefonitó, “scream”)
• ξεφωνίζω (xefonízo, “scream”)
• ξεφωνώ (xefonó)
• ξυλόφωνο n (xylófono, “xylophone”) (musical instruments)
• ομοφωνία f (omofonía, “unanimity; homophony”) (music)
• ομόφωνος (omófonos, “unanimous”)
• οξύφωνος (oxýfonos)
• ορθοφωνία f (orthofonía)
• ουρανισκόφωνος (ouraniskófonos)
• παραφωνία f (parafonía, “dissonance”)
• παράφωνος (paráfonos, “out of tune”)
• παραφωνώ (parafonó)
• πολυφωνία f (polyfonía, “polyphony”)
• πολυφωνικός (polyfonikós, “polyphonic”)
• πολύφωνος (polýfonos, “polyphonic”)
• προικοσύμφωνο n (proikosýmfono, “dowry contract”)
• προσύμφωνο n (prosýmfono, “preliminary contract”)
• προσυμφωνώ (prosymfonó, “agree beforehand”)
• προσφώνηση f (prosfónisi, “address”)
• προσφωνώ (prosfonó, “address -speech-”)
• ραδιογραμμόφωνο n (radiogrammófono)
• ραδιοκασετόφωνο n (radiokasetófono)
• ραδιομαγνητόφωνο n (radiomagnitófono)
• ραδιοτηλεφώνημα n (radiotilefónima)
• ραδιοτηλεφωνία f (radiotilefonía, “radiotelephony”)
• ραδιοτηλεφωνικός (radiotilefonikós)
• ραδιοτηλέφωνο n (radiotiléfono)
• ραδιοφωνία f (radiofonía)
• ραδιοφωνικός (radiofonikós)
• ραδιόφωνο n (radiófono, “radio”)
• σαξοφωνίστας (saxofonístas, “saxophone player”)
• σαξόφωνο n (saxófono, “saxophone”)
• στερεοφωνία f (stereofonía, “stereophony”)
• στερεοφωνικός (stereofonikós, “stereophonic”)
• συμφωνηθείς (symfonitheís, participle)
• συμφωνημένος (symfoniménos, “agreed”, participle)
• συμφωνητικό n (symfonitikó, “contract”)
• συμφωνία f (symfonía, “agreement; symphony”)
• συμφωνικός (symfonikós, “consonantal; symphonic”)
• σύμφωνο n (sýmfono, “consonant; contract”)
• συμφωνόληκτος (symfonóliktos) (grammar, phonology)
• συμφωνοποίηση (symfonopoíisi) (phonology)
• σύμφωνος (sýmfonos, “agreeing”)
• συμφωνώ (symfonó, “agree”)
• συμφωνών (symfonón, “one who agrees”, participle)
• συνεκφώνηση f (synekfónisi, “uttering together, liaison”) (grammar, phonology)
• συνεκφωνώ (synekfonó, “utter together”)
• ταυτοφωνία f (taftofonía, “tautophony”)
• τετραφωνία f (tetrafonía, “tetraphony”)
• τετράφωνος (tetráfonos, “four-voice”)
• τηλεφωνείο n (tilefoneío)
• τηλεφώνημα n (tilefónima, “phone call”)
• τηλεφωνητής m (tilefonitís, “telephonist, operator”), τηλεφωνήτρια f (tilefonítria)
• τηλεφωνία f (tilefonía, “telephony”)
• τηλεφωνικός (tilefonikós)
• τηλέφωνο n (tiléfono, “telephone”)
• τηλεφωνώ (tilefonó, “phone”), τηλεφωνάω (tilefonáo)
• τριφωνία f (trifonía) (music)
• τρίφωνος (trífonos, “three-voice”)
• υψίφωνος (ypsífonos, “soprano”) (music)
• φερέφωνο n (feréfono, “mouthpiece”) (derogatory)
• φώναγμα n (fónagma, “shouting”)
• φωνάζω (fonázo, “shout”)
• φωνακλάδικος (fonakládikos)
• φωνακλάς (fonaklás), φωνακλού f (fonakloú)
• φωνασκία f (fonaskía, “bawl”)
• φωνασκώ (fonaskó, “bawl”)
• φωναχτός (fonachtós)
• φωνήεν n (foníen, “vowel”)
• φωνηεντικός (fonientikós, “vowel related”) (adjective)
• φωνηεντισμός m (fonientismós, “vocalisation”)
• φωνηεντόληκτος (fonientóliktos, “thematic”) (adjective)
• φώνημα n (fónima, “phoneme”) (phonology)
• φωνηματική f (fonimatikí, “phonemics”)
• φωνηματικός (fonimatikós, “phonemic”)
• φωνημική f (fonimikí, “phonemics”) (phonology)
• φωνημικός (fonimikós, “phonemic”)
• φωνητική f (fonitikí, “phonetics”)
• φωνητικό αλφάβητο n (fonitikó alfávito, “phonetic alphabet”)
• φωνητικός (fonitikós, “vocal”)
• φωνιατρική f (foniatrikí) (medicine)
• φωνόγραφος m (fonógrafos, “phonograph”)
• φωνολήπτης m (fonolíptis)
• φωνοληψία f (fonolipsía)
• φωνολογία f (fonología, “phonology”) (phonology)
• φωνολογικός (fonologikós, “phonological”)
• φωνομετρία f (fonometría, “phonometry”)
• φωνόμετρο n (fonómetro, “phonometer”)
• φωνομοντάζ n (fonomontáz, “phonomontage”)
• φωνούμενος (fonoúmenos, participle)
• χαμηλόφωνος (chamilófonos, “with low voice”)