intrico

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 03:48, 18 July 2022.
Jump to navigation Jump to search
See also: intricó and intricò

English

Etymology

Borrowed from Italian intrico (tangle).

Pronunciation

  • Lua error in Module:parameters at line 360: Parameter 1 should be a valid language or etymology language code; the value "RP" is not valid. See WT:LOL and WT:LOL/E. enPR: ĭntrēʹkō, IPA(key): /ɪnˈtɹiːkəʊ/

Noun

intrico (plural intrichi or intricoes)

  1. an intricacy; a web of intrigue

References

Anagrams


Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /inˈtri.ko/
  • Rhymes: -iko
  • Hyphenation: in‧trì‧co

Noun

intrico m (plural intrichi)

  1. tangle

Verb

intrico

  1. first-person singular present indicative of intricare

Anagrams


Latin

Etymology

From in- +‎ trīcor (dally, trifle).

Pronunciation

Verb

intrīcō (present infinitive intrīcāre, perfect active intrīcāvī, supine intrīcātum); first conjugation

  1. I entangle, perplex, embarrass

Conjugation

   Conjugation of intrīcō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present intrīcō intrīcās intrīcat intrīcāmus intrīcātis intrīcant
imperfect intrīcābam intrīcābās intrīcābat intrīcābāmus intrīcābātis intrīcābant
future intrīcābō intrīcābis intrīcābit intrīcābimus intrīcābitis intrīcābunt
perfect intrīcāvī intrīcāvistī intrīcāvit intrīcāvimus intrīcāvistis intrīcāvērunt,
intrīcāvēre
pluperfect intrīcāveram intrīcāverās intrīcāverat intrīcāverāmus intrīcāverātis intrīcāverant
future perfect intrīcāverō intrīcāveris intrīcāverit intrīcāverimus intrīcāveritis intrīcāverint
passive present intrīcor intrīcāris,
intrīcāre
intrīcātur intrīcāmur intrīcāminī intrīcantur
imperfect intrīcābar intrīcābāris,
intrīcābāre
intrīcābātur intrīcābāmur intrīcābāminī intrīcābantur
future intrīcābor intrīcāberis,
intrīcābere
intrīcābitur intrīcābimur intrīcābiminī intrīcābuntur
perfect intrīcātus + present active indicative of sum
pluperfect intrīcātus + imperfect active indicative of sum
future perfect intrīcātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present intrīcem intrīcēs intrīcet intrīcēmus intrīcētis intrīcent
imperfect intrīcārem intrīcārēs intrīcāret intrīcārēmus intrīcārētis intrīcārent
perfect intrīcāverim intrīcāverīs intrīcāverit intrīcāverīmus intrīcāverītis intrīcāverint
pluperfect intrīcāvissem intrīcāvissēs intrīcāvisset intrīcāvissēmus intrīcāvissētis intrīcāvissent
passive present intrīcer intrīcēris,
intrīcēre
intrīcētur intrīcēmur intrīcēminī intrīcentur
imperfect intrīcārer intrīcārēris,
intrīcārēre
intrīcārētur intrīcārēmur intrīcārēminī intrīcārentur
perfect intrīcātus + present active subjunctive of sum
pluperfect intrīcātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present intrīcā intrīcāte
future intrīcātō intrīcātō intrīcātōte intrīcantō
passive present intrīcāre intrīcāminī
future intrīcātor intrīcātor intrīcantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives intrīcāre intrīcāvisse intrīcātūrum esse intrīcārī intrīcātum esse intrīcātum īrī
participles intrīcāns intrīcātūrus intrīcātus intrīcandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
intrīcandī intrīcandō intrīcandum intrīcandō intrīcātum intrīcātū

Descendants

References

  • intrico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • intrico in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /inˈtɾiko/ [ĩn̪ˈt̪ɾi.ko]

Verb

intrico

  1. first-person singular present indicative of intricar