imperator

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 06:03, 16 August 2022.
Jump to navigation Jump to search
See also: Imperator and împerator

English

Etymology

Borrowed from Latin imperātor. Doublet of emperor.

Noun

imperator (plural imperators)

  1. An emperor.
    • 1966, James Workman, The Mad Emperor, Melbourne, Sydney: Scripts, page 147:
      He said cautiously, "I do not think it right, Imperator."

Usage notes

Frequently used in historical fiction.

Anagrams


Azerbaijani

Etymology

Internationalism; ultimately from Latin imperātor.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

Template:az-head-noun

  1. emperor

Declension

    Declension of imperator
singular plural
nominative imperator
imperatorlar
definite accusative imperatoru
imperatorları
dative imperatora
imperatorlara
locative imperatorda
imperatorlarda
ablative imperatordan
imperatorlardan
definite genitive imperatorun
imperatorların
    Possessive forms of imperator
nominative
singular plural
mənim (my) imperatorum imperatorlarım
sənin (your) imperatorun imperatorların
onun (his/her/its) imperatoru imperatorları
bizim (our) imperatorumuz imperatorlarımız
sizin (your) imperatorunuz imperatorlarınız
onların (their) imperatoru or imperatorları imperatorları
accusative
singular plural
mənim (my) imperatorumu imperatorlarımı
sənin (your) imperatorunu imperatorlarını
onun (his/her/its) imperatorunu imperatorlarını
bizim (our) imperatorumuzu imperatorlarımızı
sizin (your) imperatorunuzu imperatorlarınızı
onların (their) imperatorunu or imperatorlarını imperatorlarını
dative
singular plural
mənim (my) imperatoruma imperatorlarıma
sənin (your) imperatoruna imperatorlarına
onun (his/her/its) imperatoruna imperatorlarına
bizim (our) imperatorumuza imperatorlarımıza
sizin (your) imperatorunuza imperatorlarınıza
onların (their) imperatoruna or imperatorlarına imperatorlarına
locative
singular plural
mənim (my) imperatorumda imperatorlarımda
sənin (your) imperatorunda imperatorlarında
onun (his/her/its) imperatorunda imperatorlarında
bizim (our) imperatorumuzda imperatorlarımızda
sizin (your) imperatorunuzda imperatorlarınızda
onların (their) imperatorunda or imperatorlarında imperatorlarında
ablative
singular plural
mənim (my) imperatorumdan imperatorlarımdan
sənin (your) imperatorundan imperatorlarından
onun (his/her/its) imperatorundan imperatorlarından
bizim (our) imperatorumuzdan imperatorlarımızdan
sizin (your) imperatorunuzdan imperatorlarınızdan
onların (their) imperatorundan or imperatorlarından imperatorlarından
genitive
singular plural
mənim (my) imperatorumun imperatorlarımın
sənin (your) imperatorunun imperatorlarının
onun (his/her/its) imperatorunun imperatorlarının
bizim (our) imperatorumuzun imperatorlarımızın
sizin (your) imperatorunuzun imperatorlarınızın
onların (their) imperatorunun or imperatorlarının imperatorlarının

Interlingua

Interlingua Wikipedia has an article on:
Wikipedia ia

Etymology

Borrowed from Latin imperātor.

Noun

imperator (plural imperatores)

  1. emperor

Latin

Etymology

From imperō (command), via the radical of its supine imperātum +‎ -tor.

Alternative forms

Pronunciation

Noun

imperātor m (genitive imperātōris, feminine imperātrīx); third declension

  1. commander, general, chief, master, person in charge
  2. emperor, ruler, commander-in-chief

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative imperātor imperātōrēs
Genitive imperātōris imperātōrum
Dative imperātōrī imperātōribus
Accusative imperātōrem imperātōrēs
Ablative imperātōre imperātōribus
Vocative imperātor imperātōrēs

Coordinate terms

Derived terms

Descendants

References

  • imperator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imperator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • imperator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to succeed some one as general: alicui imperatori succedere
  • imperator”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • imperator in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016
  • imperator”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray

Polish

Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Etymology

Borrowed from Latin imperātor.

Pronunciation

  • IPA(key): /im.pɛˈra.tɔr/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -atɔr
  • Syllabification: im‧pe‧ra‧tor

Noun

imperator m pers (female equivalent imperatorowa)

  1. emperor (ruler of an empire)

Declension

Derived terms

adjective
noun
adjectives
nouns

Further reading

  • imperator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • imperator in Polish dictionaries at PWN

Romanian

Etymology

From Latin imperator. Doublet of împărat.

Noun

imperator m (plural imperatori)

  1. imperator

Declension


Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from Latin imperātor.

Pronunciation

  • IPA(key): /impěraːtor/
  • Hyphenation: im‧pe‧ra‧tor

Noun

impèrātor m (Cyrillic spelling импѐра̄тор)

  1. emperor (ruler of an empire)

Declension


Uzbek

Other scripts
Cyrillic император
Latin imperator
Perso-Arabic

Noun

imperator (plural imperatorlar)

  1. emperor