imperator

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

English[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin imperātor. Doublet of emperor.

Noun[edit]

imperator (plural imperators)

  1. An emperor.
    • 1966, James Workman, The Mad Emperor, Melbourne, Sydney: Scripts, page 147:
      He said cautiously, "I do not think it right, Imperator."

Usage notes[edit]

Frequently used in historical fiction.

Related terms[edit]

Anagrams[edit]

Azerbaijani[edit]

Etymology[edit]

Internationalism; ultimately from Latin imperātor.

Pronunciation[edit]

  • (file)

Noun[edit]

imperator (definite accusative imperatoru, plural imperatorlar)

  1. emperor

Declension[edit]

    Declension of imperator
singular plural
nominative imperator
imperatorlar
definite accusative imperatoru
imperatorları
dative imperatora
imperatorlara
locative imperatorda
imperatorlarda
ablative imperatordan
imperatorlardan
definite genitive imperatorun
imperatorların
    Possessive forms of imperator
nominative
singular plural
mənim (my) imperatorum imperatorlarım
sənin (your) imperatorun imperatorların
onun (his/her/its) imperatoru imperatorları
bizim (our) imperatorumuz imperatorlarımız
sizin (your) imperatorunuz imperatorlarınız
onların (their) imperatoru or imperatorları imperatorları
accusative
singular plural
mənim (my) imperatorumu imperatorlarımı
sənin (your) imperatorunu imperatorlarını
onun (his/her/its) imperatorunu imperatorlarını
bizim (our) imperatorumuzu imperatorlarımızı
sizin (your) imperatorunuzu imperatorlarınızı
onların (their) imperatorunu or imperatorlarını imperatorlarını
dative
singular plural
mənim (my) imperatoruma imperatorlarıma
sənin (your) imperatoruna imperatorlarına
onun (his/her/its) imperatoruna imperatorlarına
bizim (our) imperatorumuza imperatorlarımıza
sizin (your) imperatorunuza imperatorlarınıza
onların (their) imperatoruna or imperatorlarına imperatorlarına
locative
singular plural
mənim (my) imperatorumda imperatorlarımda
sənin (your) imperatorunda imperatorlarında
onun (his/her/its) imperatorunda imperatorlarında
bizim (our) imperatorumuzda imperatorlarımızda
sizin (your) imperatorunuzda imperatorlarınızda
onların (their) imperatorunda or imperatorlarında imperatorlarında
ablative
singular plural
mənim (my) imperatorumdan imperatorlarımdan
sənin (your) imperatorundan imperatorlarından
onun (his/her/its) imperatorundan imperatorlarından
bizim (our) imperatorumuzdan imperatorlarımızdan
sizin (your) imperatorunuzdan imperatorlarınızdan
onların (their) imperatorundan or imperatorlarından imperatorlarından
genitive
singular plural
mənim (my) imperatorumun imperatorlarımın
sənin (your) imperatorunun imperatorlarının
onun (his/her/its) imperatorunun imperatorlarının
bizim (our) imperatorumuzun imperatorlarımızın
sizin (your) imperatorunuzun imperatorlarınızın
onların (their) imperatorunun or imperatorlarının imperatorlarının

Interlingua[edit]

Interlingua Wikipedia has an article on:
Wikipedia ia

Etymology[edit]

Borrowed from Latin imperātor.

Noun[edit]

imperator (plural imperatores)

  1. emperor

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From imperō (command), via the radical of its supine imperātum +‎ -tor.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

imperātor m (genitive imperātōris, feminine imperātrīx); third declension

  1. commander, general, chief, master, person in charge
  2. emperor, ruler, commander-in-chief

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative imperātor imperātōrēs
Genitive imperātōris imperātōrum
Dative imperātōrī imperātōribus
Accusative imperātōrem imperātōrēs
Ablative imperātōre imperātōribus
Vocative imperātor imperātōrēs

Coordinate terms[edit]

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • imperator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imperator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • imperator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to succeed some one as general: alicui imperatori succedere
  • imperator”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • imperator in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016
  • imperator”, in William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray

Polish[edit]

Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Etymology[edit]

Borrowed from Latin imperātor.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /im.pɛˈra.tɔr/
  • (file)
  • Rhymes: -atɔr
  • Syllabification: im‧pe‧ra‧tor

Noun[edit]

imperator m pers (feminine imperatorowa)

  1. emperor (ruler of an empire)

Declension[edit]

Derived terms[edit]

adjective
noun

Related terms[edit]

adjectives
nouns

Further reading[edit]

  • imperator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • imperator in Polish dictionaries at PWN

Romanian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin imperator. Doublet of împărat.

Noun[edit]

imperator m (plural imperatori)

  1. imperator

Declension[edit]

Serbo-Croatian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin imperātor.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /impěraːtor/
  • Hyphenation: im‧pe‧ra‧tor

Noun[edit]

impèrātor m (Cyrillic spelling импѐра̄тор)

  1. emperor (ruler of an empire)

Declension[edit]

Uzbek[edit]

Other scripts
Cyrillic император (imperator)
Latin imperator
Perso-Arabic

Noun[edit]

imperator (plural imperatorlar)

  1. emperor