aanvoeren

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnvuːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧voe‧ren

Etymology 1

From Middle Dutch aenvoeren. Equivalent to aan +‎ voeren.

Verb

aanvoeren

1. (transitive) to supply
2. (transitive) to command

Inflection

Conjugation of aanvoeren (weak, separable)
infinitive	aanvoeren
past singular	voerde aan
past participle	aangevoerd
infinitive	aanvoeren
gerund	aanvoeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	voer aan	voerde aan	aanvoer	aanvoerde
2nd person sing. (jij)	voert aan, voer aan2	voerde aan	aanvoert	aanvoerde
2nd person sing. (u)	voert aan	voerde aan	aanvoert	aanvoerde
2nd person sing. (gij)	voert aan	voerde aan	aanvoert	aanvoerde
3rd person singular	voert aan	voerde aan	aanvoert	aanvoerde
plural	voeren aan	voerden aan	aanvoeren	aanvoerden
subjunctive sing.1	voere aan	voerde aan	aanvoere	aanvoerde
subjunctive plur.1	voeren aan	voerden aan	aanvoeren	aanvoerden
imperative sing.	voer aan
imperative plur.1	voert aan
participles	aanvoerend	aangevoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanvoerder

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

aanvoeren

1. plural of aanvoer

Anagrams

• voeren aan