afhouwen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Dutch afhouwen, afhowen, avehowen. Equivalent to af +‎ houwen.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈɑfˌɦɑu̯.ən/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧hou‧wen

Verb

[edit]

afhouwen

  1. (transitive) to hew off, to chop off

Conjugation

[edit]
Conjugation of afhouwen (strong class 7, separable)
infinitive afhouwen
past singular hieuw af
past participle afgehouwen
infinitive afhouwen
gerund afhouwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular houw af hieuw af afhouw afhieuw
2nd person sing. (jij) houwt af, houw af2 hieuw af afhouwt afhieuw
2nd person sing. (u) houwt af hieuw af afhouwt afhieuw
2nd person sing. (gij) houwt af hieuwt af afhouwt afhieuwt
3rd person singular houwt af hieuw af afhouwt afhieuw
plural houwen af hieuwen af afhouwen afhieuwen
subjunctive sing.1 houwe af hieuwe af afhouwe afhieuwe
subjunctive plur.1 houwen af hieuwen af afhouwen afhieuwen
imperative sing. houw af
imperative plur.1 houwt af
participles afhouwend afgehouwen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Conjugation of afhouwen (weak with strong past participle, separable)
infinitive afhouwen
past singular houwde af
past participle afgehouwen
infinitive afhouwen
gerund afhouwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular houw af houwde af afhouw afhouwde
2nd person sing. (jij) houwt af, houw af2 houwde af afhouwt afhouwde
2nd person sing. (u) houwt af houwde af afhouwt afhouwde
2nd person sing. (gij) houwt af houwde af afhouwt afhouwde
3rd person singular houwt af houwde af afhouwt afhouwde
plural houwen af houwden af afhouwen afhouwden
subjunctive sing.1 houwe af houwde af afhouwe afhouwde
subjunctive plur.1 houwen af houwden af afhouwen afhouwden
imperative sing. houw af
imperative plur.1 houwt af
participles afhouwend afgehouwen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

[edit]