afkrijgen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
afkrijgen
- (transitive) to finish, to get something done
- Ik heb het gelukkig net op tijd afgekregen.
- Luckily I finished it just in time.
Inflection[edit]
| Inflection of afkrijgen (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afkrijgen | |||
| past singular | kreeg af | |||
| past participle | afgekregen | |||
| infinitive | afkrijgen | |||
| gerund | afkrijgen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | krijg af | kreeg af | afkrijg | afkreeg |
| 2nd person sing. (jij) | krijgt af | kreeg af | afkrijgt | afkreeg |
| 2nd person sing. (u) | krijgt af | kreeg af | afkrijgt | afkreeg |
| 2nd person sing. (gij) | krijgt af | kreegt af | afkrijgt | afkreegt |
| 3rd person singular | krijgt af | kreeg af | afkrijgt | afkreeg |
| plural | krijgen af | kregen af | afkrijgen | afkregen |
| subjunctive sing.1 | krijge af | krege af | afkrijge | afkrege |
| subjunctive plur.1 | krijgen af | kregen af | afkrijgen | afkregen |
| imperative sing. | krijg af | |||
| imperative plur.1 | krijgt af | |||
| participles | afkrijgend | afgekregen | ||
| 1) Archaic. | ||||