aflachen

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ lachen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌlɑ.xə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: af‧la‧chen

Verb

aflachen

1. (transitive, mainly with pronouns of degree as object) to spend time laughing (to a specified degree), often to the point of exhaustion

Inflection

Inflection of aflachen (weak with strong past participle, separable)
infinitive	aflachen
past singular	lachte af
past participle	afgelachen
infinitive	aflachen
gerund	aflachen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lach af	lachte af	aflach	aflachte
2nd person sing. (jij)	lacht af	lachte af	aflacht	aflachte
2nd person sing. (u)	lacht af	lachte af	aflacht	aflachte
2nd person sing. (gij)	lacht af	lachte af	aflacht	aflachte
3rd person singular	lacht af	lachte af	aflacht	aflachte
plural	lachen af	lachten af	aflachen	aflachten
subjunctive sing.1	lache af	lachte af	aflache	aflachte
subjunctive plur.1	lachen af	lachten af	aflachen	aflachten
imperative sing.	lach af
imperative plur.1	lacht af
participles	aflachend	afgelachen
1) Archaic.