afsluiten

Dutch

Etymology

From af +‎ sluiten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfslœy̯tə(n)/

• audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧slui‧ten

Verb

afsluiten

1. (transitive) to close off, seal

   De waterkering sluit het IJsselmeer af van de Waddenzee.

   The embankment closes off the IJssel Lake from the Wadden Sea.

2. (transitive) to conclude, to end, to terminate

Inflection

Conjugation of afsluiten (strong class 2, separable)
infinitive	afsluiten
past singular	sloot af
past participle	afgesloten
infinitive	afsluiten
gerund	afsluiten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sluit af	sloot af	afsluit	afsloot
2nd person sing. (jij)	sluit af	sloot af	afsluit	afsloot
2nd person sing. (u)	sluit af	sloot af	afsluit	afsloot
2nd person sing. (gij)	sluit af	sloot af	afsluit	afsloot
3rd person singular	sluit af	sloot af	afsluit	afsloot
plural	sluiten af	sloten af	afsluiten	afsloten
subjunctive sing.1	sluite af	slote af	afsluite	afslote
subjunctive plur.1	sluiten af	sloten af	afsluiten	afsloten
imperative sing.	sluit af
imperative plur.1	sluit af
participles	afsluitend	afgesloten
1) Archaic.

Derived terms

• afsluiter
• afsluiting

Anagrams

• sluiten af