berijven

Dutch

Etymology

From be- +‎ rijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈrɛi̯.və(n)/
• Rhymes: -ɛi̯vən
• Hyphenation: be‧rij‧ven

Verb

berijven

1. (transitive, obsolete, rare) to rake

Inflection

Conjugation of berijven (strong class 1, prefixed)
infinitive	berijven
past singular	bereef
past participle	bereven
infinitive	berijven
gerund	berijven n
	present tense	past tense
1st person singular	berijf	bereef
2nd person sing. (jij)	berijft, berijf2	bereef
2nd person sing. (u)	berijft	bereef
2nd person sing. (gij)	berijft	bereeft
3rd person singular	berijft	bereef
plural	berijven	bereven
subjunctive sing.1	berijve	bereve
subjunctive plur.1	berijven	bereven
imperative sing.	berijf
imperative plur.1	berijft
participles	berijvend	bereven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of berijven (weak, prefixed)
infinitive	berijven
past singular	berijfde
past participle	berijfd
infinitive	berijven
gerund	berijven n
	present tense	past tense
1st person singular	berijf	berijfde
2nd person sing. (jij)	berijft, berijf2	berijfde
2nd person sing. (u)	berijft	berijfde
2nd person sing. (gij)	berijft	berijfde
3rd person singular	berijft	berijfde
plural	berijven	berijfden
subjunctive sing.1	berijve	berijfde
subjunctive plur.1	berijven	berijfden
imperative sing.	berijf
imperative plur.1	berijft
participles	berijvend	berijfd
1) Archaic. 2) In case of inversion.