beroeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beroeren. Equivalent to be- +‎ roeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈrurə(n)/, [bəˈruːrə(n)]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧roe‧ren
• Rhymes: -uːrən

Verb

beroeren

1. (transitive) to stir up, to cause unrest in
2. (transitive) to touch

Inflection

Conjugation of beroeren (weak, prefixed)
infinitive	beroeren
past singular	beroerde
past participle	beroerd
infinitive	beroeren
gerund	beroeren n
	present tense	past tense
1st person singular	beroer	beroerde
2nd person sing. (jij)	beroert, beroer2	beroerde
2nd person sing. (u)	beroert	beroerde
2nd person sing. (gij)	beroert	beroerde
3rd person singular	beroert	beroerde
plural	beroeren	beroerden
subjunctive sing.1	beroere	beroerde
subjunctive plur.1	beroeren	beroerden
imperative sing.	beroer
imperative plur.1	beroert
participles	beroerend	beroerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• beroerd
• beroering
• beroerte