beschreien

Dutch

Etymology

From be- +‎ schreien.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈsxrɛi̯.ə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧schrei‧en
• Rhymes: -ɛi̯ən

Verb

beschreien

1. (transitive) to weep about, to becry

Inflection

Inflection of beschreien (weak, prefixed)
infinitive	beschreien
past singular	beschreide
past participle	beschreid
infinitive	beschreien
gerund	beschreien n
	present tense	past tense
1st person singular	beschrei	beschreide
2nd person sing. (jij)	beschreit	beschreide
2nd person sing. (u)	beschreit	beschreide
2nd person sing. (gij)	beschreit	beschreide
3rd person singular	beschreit	beschreide
plural	beschreien	beschreiden
subjunctive sing.1	beschreie	beschreide
subjunctive plur.1	beschreien	beschreiden
imperative sing.	beschrei
imperative plur.1	beschreit
participles	beschreiend	beschreid
1) Archaic.