bespreken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch besprēken, from Old Dutch *bisprekan, from Proto-Germanic *bisprekaną. Equivalent to be- +‎ spreken.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈspreːkə(n)/

• audio

  (file)

• Hyphenation: be‧spre‧ken
• Rhymes: -eːkən

Verb

bespreken

1. (transitive) to discuss

Inflection

Conjugation of bespreken (strong class 4, prefixed)
infinitive	bespreken
past singular	besprak
past participle	besproken
infinitive	bespreken
gerund	bespreken n
	present tense	past tense
1st person singular	bespreek	besprak
2nd person sing. (jij)	bespreekt	besprak
2nd person sing. (u)	bespreekt	besprak
2nd person sing. (gij)	bespreekt	bespraakt
3rd person singular	bespreekt	besprak
plural	bespreken	bespraken
subjunctive sing.1	bespreke	besprake
subjunctive plur.1	bespreken	bespraken
imperative sing.	bespreek
imperative plur.1	bespreekt
participles	besprekend	besproken
1) Archaic.

Synonyms

• overleggen

Derived terms

• bespreking

---

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *bisprekan, from Proto-Germanic *bisprekaną. Equivalent to be- +‎ sprēken.

Verb

besprēken

1. to talk about, to discuss
2. to agree, to make an agreement

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: bespreken
• Limburgish: bespraeke

Further reading

• “bespreken”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “bespreken”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN