besturen

Dutch

Etymology

From be- +‎ sturen. Arose as a Northern Dutch variant of bestieren.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈstyrə(n)/, [bəˈstyːrə(n)]

• audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧stu‧ren
• Rhymes: -yrən

Verb

besturen

1. (transitive) to steer
2. (transitive) to operate
3. (transitive) to drive (e.g. a car or vehicle)
4. (transitive) to govern

Inflection

Conjugation of besturen (weak, prefixed)
infinitive	besturen
past singular	bestuurde
past participle	bestuurd
infinitive	besturen
gerund	besturen n
	present tense	past tense
1st person singular	bestuur	bestuurde
2nd person sing. (jij)	bestuurt	bestuurde
2nd person sing. (u)	bestuurt	bestuurde
2nd person sing. (gij)	bestuurt	bestuurde
3rd person singular	bestuurt	bestuurde
plural	besturen	bestuurden
subjunctive sing.1	besture	bestuurde
subjunctive plur.1	besturen	bestuurden
imperative sing.	bestuur
imperative plur.1	bestuurt
participles	besturend	bestuurd
1) Archaic.

Derived terms

• besturing
• bestuur
• bestuurder
• bestuurster

Anagrams

• berusten