bezinken

Dutch

Etymology

From be- +‎ zinken.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈzɪŋkə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧zin‧ken
• Rhymes: -ɪŋkən

Verb

bezinken

1. (intransitive) to precipitate (to come out of a liquid solution into solid form)

Inflection

Inflection of bezinken (strong class 3a, prefixed)
infinitive	bezinken
past singular	bezonk
past participle	bezonken
infinitive	bezinken
gerund	bezinken n
	present tense	past tense
1st person singular	bezink	bezonk
2nd person sing. (jij)	bezinkt	bezonk
2nd person sing. (u)	bezinkt	bezonk
2nd person sing. (gij)	bezinkt	bezonkt
3rd person singular	bezinkt	bezonk
plural	bezinken	bezonken
subjunctive sing.1	bezinke	bezonke
subjunctive plur.1	bezinken	bezonken
imperative sing.	bezink
imperative plur.1	bezinkt
participles	bezinkend	bezonken
1) Archaic.

Derived terms

• bezinking
• bezinksel