coincido

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Galician[edit]

Verb[edit]

coincido

  1. first-person singular present indicative of coincidir

Italian[edit]

Verb[edit]

coincido

  1. first-person singular present indicative of coincidere

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

From con- +‎ incidō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

coincidō (present infinitive coincidere, perfect active coincidī, supine coincāsum); third conjugation

  1. to coincide
    Synonym: concurro

Conjugation[edit]

   Conjugation of coincidō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present coincidō coincidis coincidit coincidimus coinciditis coincidunt
imperfect coincidēbam coincidēbās coincidēbat coincidēbāmus coincidēbātis coincidēbant
future coincidam coincidēs coincidet coincidēmus coincidētis coincident
perfect coincidī coincidistī coincidit coincidimus coincidistis coincidērunt,
coincidēre
pluperfect coincideram coinciderās coinciderat coinciderāmus coinciderātis coinciderant
future perfect coinciderō coincideris coinciderit coinciderimus coincideritis coinciderint
passive present coincidor coincideris,
coincidere
coinciditur coincidimur coincidiminī coinciduntur
imperfect coincidēbar coincidēbāris,
coincidēbāre
coincidēbātur coincidēbāmur coincidēbāminī coincidēbantur
future coincidar coincidēris,
coincidēre
coincidētur coincidēmur coincidēminī coincidentur
perfect coincāsus + present active indicative of sum
pluperfect coincāsus + imperfect active indicative of sum
future perfect coincāsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present coincidam coincidās coincidat coincidāmus coincidātis coincidant
imperfect coinciderem coinciderēs coincideret coinciderēmus coinciderētis coinciderent
perfect coinciderim coinciderīs coinciderit coinciderīmus coinciderītis coinciderint
pluperfect coincidissem coincidissēs coincidisset coincidissēmus coincidissētis coincidissent
passive present coincidar coincidāris,
coincidāre
coincidātur coincidāmur coincidāminī coincidantur
imperfect coinciderer coinciderēris,
coinciderēre
coinciderētur coinciderēmur coinciderēminī coinciderentur
perfect coincāsus + present active subjunctive of sum
pluperfect coincāsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present coincide coincidite
future coinciditō coinciditō coinciditōte coinciduntō
passive present coincidere coincidiminī
future coinciditor coinciditor coinciduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives coincidere coincidisse coincāsūrum esse coincidī coincāsum esse coincāsum īrī
participles coincidēns coincāsūrus coincāsus coincidendus,
coincidundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
coincidendī coincidendō coincidendum coincidendō coincāsum coincāsū

Descendants[edit]

Portuguese[edit]

Verb[edit]

coincido

  1. first-person singular present indicative of coincidir

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (Spain) /koinˈθido/ [kõĩn̟ˈθi.ð̞o]
  • IPA(key): (Latin America) /koinˈsido/ [kõĩnˈsi.ð̞o]
  • Rhymes: -ido
  • Syllabification: coin‧ci‧do

Verb[edit]

coincido

  1. first-person singular present indicative of coincidir