consolido

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 01:38, 15 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: consolidó and consolidò

Catalan

Verb

consolido

  1. Lua error in Module:parameters at line 828: Parameter "m" is not used by this template.

Italian

Verb

consolido

  1. first-person singular present indicative of consolidare

Latin

Etymology

From con- (with, together) +‎ solidō (make firm, dense or solid; establish).

Pronunciation

Verb

cōnsolidō (present infinitive cōnsolidāre, perfect active cōnsolidāvī, supine cōnsolidātum); first conjugation

  1. I make firm, solid or thick; solidify, condense.
  2. (law) I settle the usufruct or the right of possession in something, confirm, consolidate.

Conjugation

   Conjugation of cōnsolidō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present cōnsolidō cōnsolidās cōnsolidat cōnsolidāmus cōnsolidātis cōnsolidant
imperfect cōnsolidābam cōnsolidābās cōnsolidābat cōnsolidābāmus cōnsolidābātis cōnsolidābant
future cōnsolidābō cōnsolidābis cōnsolidābit cōnsolidābimus cōnsolidābitis cōnsolidābunt
perfect cōnsolidāvī cōnsolidāvistī cōnsolidāvit cōnsolidāvimus cōnsolidāvistis cōnsolidāvērunt,
cōnsolidāvēre
pluperfect cōnsolidāveram cōnsolidāverās cōnsolidāverat cōnsolidāverāmus cōnsolidāverātis cōnsolidāverant
future perfect cōnsolidāverō cōnsolidāveris cōnsolidāverit cōnsolidāverimus cōnsolidāveritis cōnsolidāverint
passive present cōnsolidor cōnsolidāris,
cōnsolidāre
cōnsolidātur cōnsolidāmur cōnsolidāminī cōnsolidantur
imperfect cōnsolidābar cōnsolidābāris,
cōnsolidābāre
cōnsolidābātur cōnsolidābāmur cōnsolidābāminī cōnsolidābantur
future cōnsolidābor cōnsolidāberis,
cōnsolidābere
cōnsolidābitur cōnsolidābimur cōnsolidābiminī cōnsolidābuntur
perfect cōnsolidātus + present active indicative of sum
pluperfect cōnsolidātus + imperfect active indicative of sum
future perfect cōnsolidātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present cōnsolidem cōnsolidēs cōnsolidet cōnsolidēmus cōnsolidētis cōnsolident
imperfect cōnsolidārem cōnsolidārēs cōnsolidāret cōnsolidārēmus cōnsolidārētis cōnsolidārent
perfect cōnsolidāverim cōnsolidāverīs cōnsolidāverit cōnsolidāverīmus cōnsolidāverītis cōnsolidāverint
pluperfect cōnsolidāvissem cōnsolidāvissēs cōnsolidāvisset cōnsolidāvissēmus cōnsolidāvissētis cōnsolidāvissent
passive present cōnsolider cōnsolidēris,
cōnsolidēre
cōnsolidētur cōnsolidēmur cōnsolidēminī cōnsolidentur
imperfect cōnsolidārer cōnsolidārēris,
cōnsolidārēre
cōnsolidārētur cōnsolidārēmur cōnsolidārēminī cōnsolidārentur
perfect cōnsolidātus + present active subjunctive of sum
pluperfect cōnsolidātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present cōnsolidā cōnsolidāte
future cōnsolidātō cōnsolidātō cōnsolidātōte cōnsolidantō
passive present cōnsolidāre cōnsolidāminī
future cōnsolidātor cōnsolidātor cōnsolidantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives cōnsolidāre cōnsolidāvisse cōnsolidātūrum esse cōnsolidārī cōnsolidātum esse cōnsolidātum īrī
participles cōnsolidāns cōnsolidātūrus cōnsolidātus cōnsolidandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
cōnsolidandī cōnsolidandō cōnsolidandum cōnsolidandō cōnsolidātum cōnsolidātū

Derived terms

Descendants

(all borrowings)

Template:mid2

References

  • consolido”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • consolido in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Verb

consolido

  1. first-person singular present indicative of consolidar

Spanish

Verb

consolido

  1. First-person singular (yo) present indicative form of consolidar.