Latin
Etymology
From ex- + cieō (“stir”).
Pronunciation
Verb
exciō (present infinitive excīre, perfect active excīvī or exciī, supine excitum or excītum); fourth conjugation
- I call or bring out or forth, summon
- I produce, cause.
- I rouse, excite, start, stir.
- I frighten, terrify.
Conjugation
- The fourth principal part also appears either short as excitum or long as excītum.
Conjugation of exciō (fourth conjugation)
|
indicative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
exciō
|
excīs
|
excit
|
excīmus
|
excītis
|
exciunt
|
imperfect
|
exciēbam
|
exciēbās
|
exciēbat
|
exciēbāmus
|
exciēbātis
|
exciēbant
|
future
|
exciam
|
exciēs
|
exciet
|
exciēmus
|
exciētis
|
excient
|
perfect
|
excīvī, exciī
|
excīvistī, exciistī
|
excīvit, exciit
|
excīvimus, exciimus
|
excīvistis, exciistis
|
excīvērunt, excīvēre, exciērunt, exciēre
|
pluperfect
|
excīveram, excieram
|
excīverās, excierās
|
excīverat, excierat
|
excīverāmus, excierāmus
|
excīverātis, excierātis
|
excīverant, excierant
|
future perfect
|
excīverō, excierō
|
excīveris, excieris
|
excīverit, excierit
|
excīverimus, excierimus
|
excīveritis, excieritis
|
excīverint, excierint
|
passive
|
present
|
excior
|
excīris, excīre
|
excītur
|
excīmur
|
excīminī
|
exciuntur
|
imperfect
|
exciēbar
|
exciēbāris, exciēbāre
|
exciēbātur
|
exciēbāmur
|
exciēbāminī
|
exciēbantur
|
future
|
exciar
|
exciēris, exciēre
|
exciētur
|
exciēmur
|
exciēminī
|
excientur
|
perfect
|
excitus or excītus + present active indicative of sum
|
pluperfect
|
excitus or excītus + imperfect active indicative of sum
|
future perfect
|
excitus or excītus + future active indicative of sum
|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
exciam
|
exciās
|
exciat
|
exciāmus
|
exciātis
|
exciant
|
imperfect
|
excīrem
|
excīrēs
|
excīret
|
excīrēmus
|
excīrētis
|
excīrent
|
perfect
|
excīverim, excierim
|
excīverīs, excierīs
|
excīverit, excierit
|
excīverīmus, excierīmus
|
excīverītis, excierītis
|
excīverint, excierint
|
pluperfect
|
excīvissem, exciissem
|
excīvissēs, exciissēs
|
excīvisset, exciisset
|
excīvissēmus, exciissēmus
|
excīvissētis, exciissētis
|
excīvissent, exciissent
|
passive
|
present
|
exciar
|
exciāris, exciāre
|
exciātur
|
exciāmur
|
exciāminī
|
exciantur
|
imperfect
|
excīrer
|
excīrēris, excīrēre
|
excīrētur
|
excīrēmur
|
excīrēminī
|
excīrentur
|
perfect
|
excitus or excītus + present active subjunctive of sum
|
pluperfect
|
excitus or excītus + imperfect active subjunctive of sum
|
imperative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
—
|
excī
|
—
|
—
|
excīte
|
—
|
future
|
—
|
excītō
|
excītō
|
—
|
excītōte
|
exciuntō
|
passive
|
present
|
—
|
excīre
|
—
|
—
|
excīminī
|
—
|
future
|
—
|
excītor
|
excītor
|
—
|
—
|
exciuntor
|
non-finite forms
|
active
|
passive
|
present
|
perfect
|
future
|
present
|
perfect
|
future
|
infinitives
|
excīre
|
excīvisse, exciisse
|
excitūrum esse, excītūrum esse
|
excīrī
|
excitum esse, excītum esse
|
excitum īrī, excītum īrī
|
participles
|
exciēns
|
—
|
excitūrus, excītūrus
|
—
|
excitus, excītus
|
exciendus, exciundus
|
verbal nouns
|
gerund
|
supine
|
genitive
|
dative
|
accusative
|
ablative
|
accusative
|
ablative
|
exciendī
|
exciendō
|
exciendum
|
exciendō
|
excitum, excītum
|
excitū, excītū
|
Derived terms
References
- “excio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- excio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.