extinguo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From ex- +‎ stinguō. Compare tinguō (wet, moisten).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

extinguō (present infinitive extinguere, perfect active extīnxī, supine extīnctum); third conjugation

  1. to quench, put out, extinguish
  2. (figuratively) to destroy, kill, slay, abolish
    • 29 BCE – 19 BCE, Virgil, Aeneid 2.585–586:
      “‘Extīnxisse nefās tamen et sūmpsisse merentīs / laudābor poenās [...].’”
      “‘Nevertheless, [for having] slain [such] an offender, and exacted [her] well-deserved punishments, I will be honored….’”
      (Aeneas in soliloquy speaks two perfect active infinitives – extinxisse and sumpsisse – as he considers whether to kill Helen.)

Conjugation[edit]

   Conjugation of extinguō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present extinguō extinguis extinguit extinguimus extinguitis extinguunt
imperfect extinguēbam extinguēbās extinguēbat extinguēbāmus extinguēbātis extinguēbant
future extinguam extinguēs extinguet extinguēmus extinguētis extinguent
perfect extīnxī extīnxistī extīnxit extīnximus extīnxistis extīnxērunt,
extīnxēre
pluperfect extīnxeram extīnxerās extīnxerat extīnxerāmus extīnxerātis extīnxerant
future perfect extīnxerō extīnxeris extīnxerit extīnxerimus extīnxeritis extīnxerint
sigmatic future1 extīnxō extīnxis extīnxit extīnximus extīnxitis extīnxint
passive present extinguor extingueris,
extinguere
extinguitur extinguimur extinguiminī extinguuntur
imperfect extinguēbar extinguēbāris,
extinguēbāre
extinguēbātur extinguēbāmur extinguēbāminī extinguēbantur
future extinguar extinguēris,
extinguēre
extinguētur extinguēmur extinguēminī extinguentur
perfect extīnctus + present active indicative of sum
pluperfect extīnctus + imperfect active indicative of sum
future perfect extīnctus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present extinguam extinguās extinguat extinguāmus extinguātis extinguant
imperfect extinguerem extinguerēs extingueret extinguerēmus extinguerētis extinguerent
perfect extīnxerim extīnxerīs extīnxerit extīnxerīmus extīnxerītis extīnxerint
pluperfect extīnxissem extīnxissēs extīnxisset extīnxissēmus extīnxissētis extīnxissent
sigmatic aorist1 extīnxim extīnxīs extīnxīt extīnxīmus extīnxītis extīnxint
passive present extinguar extinguāris,
extinguāre
extinguātur extinguāmur extinguāminī extinguantur
imperfect extinguerer extinguerēris,
extinguerēre
extinguerētur extinguerēmur extinguerēminī extinguerentur
perfect extīnctus + present active subjunctive of sum
pluperfect extīnctus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present extingue extinguite
future extinguitō extinguitō extinguitōte extinguuntō
passive present extinguere extinguiminī
future extinguitor extinguitor extinguuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives extinguere extīnxisse extīnctūrum esse extinguī extīnctum esse extīnctum īrī
participles extinguēns extīnctūrus extīnctus extinguendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
extinguendī extinguendō extinguendum extinguendō extīnctum extīnctū

1At least one use of the archaic "sigmatic future" and "sigmatic aorist" tenses is attested, which are used by Old Latin writers; most notably Plautus and Terence. The sigmatic future is generally ascribed a future or future perfect meaning, while the sigmatic aorist expresses a possible desire ("might want to").

Descendants[edit]

References[edit]

  • extinguo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers