gebaren

See also: Gebaren and gebären

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈbaːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧ba‧ren
• Rhymes: -aːrən

Etymology 1

From Middle Dutch gebâren, from Proto-West Germanic *gabārijan or *gabārijōn. By surface analysis, ge- +‎ baren.

Verb

gebaren

1. (intransitive, transitive) to gesture, to point, to gesticulate
2. (intransitive, transitive) to sign (to use sign language)

Conjugation

Conjugation of gebaren (weak, prefixed)
infinitive	gebaren
past singular	gebaarde
past participle	gebaard
infinitive	gebaren
gerund	gebaren n
	present tense	past tense
1st person singular	gebaar	gebaarde
2nd person sing. (jij)	gebaart, gebaar2	gebaarde
2nd person sing. (u)	gebaart	gebaarde
2nd person sing. (gij)	gebaart	gebaarde
3rd person singular	gebaart	gebaarde
plural	gebaren	gebaarden
subjunctive sing.1	gebare	gebaarde
subjunctive plur.1	gebaren	gebaarden
imperative sing.	gebaar
imperative plur.1	gebaart
participles	gebarend	gebaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• gebaar
• gebaarde

 

Related terms

• misbaar

 

Descendants

• Afrikaans: gebaar

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

gebaren

1. plural of gebaar

German

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

gebaren

1. first/third-person plural preterite of gebären