gedragen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈdraːɣə(n)/

Etymology 1

From ge- +‎ dragen.

Verb

gedragen

1. (reflexive) to behave, to behave oneself.

Inflection

Conjugation of gedragen (strong class 6, prefixed)
infinitive	gedragen
past singular	gedroeg
past participle	gedragen
infinitive	gedragen
gerund	gedragen n
	present tense	past tense
1st person singular	gedraag	gedroeg
2nd person sing. (jij)	gedraagt	gedroeg
2nd person sing. (u)	gedraagt	gedroeg
2nd person sing. (gij)	gedraagt	gedroegt
3rd person singular	gedraagt	gedroeg
plural	gedragen	gedroegen
subjunctive sing.1	gedrage	gedroege
subjunctive plur.1	gedragen	gedroegen
imperative sing.	gedraag
imperative plur.1	gedraagt
participles	gedragend	gedragen
1) Archaic.

Related terms

• gedrag

Etymology 2

Past participle of dragen.

Adjective

gedragen (comparative gedragener, superlative gedragenst)

1. worn
2. solemn (tone)

Inflection

Declension of gedragen
uninflected	gedragen
inflected	gedragen
comparative	gedragener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		gedragen	gedragener	het gedragenst het gedragenste
indefinite	m./f. sing.	gedragen	gedragener	gedragenste
	n. sing.	gedragen	gedragener	gedragenste
	plural	gedragen	gedragener	gedragenste
definite		gedragen	gedragener	gedragenste
partitive		gedragens	gedrageners	—

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

gedragen

1. (deprecated template usage) past participle of dragen

Inflection

This participle needs an inflection-table template.

Participle

gedragen

1. (deprecated template usage) past participle of gedragen

Inflection

Declension of gedragen
uninflected	gedragen
inflected	gedragen
		positive
predicative/adverbial		gedragen
indefinite	m./f. sing.	gedragen
	n. sing.	gedragen
	plural	gedragen
definite		gedragen
partitive		gedragens