kóma

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: koma, Koma, and kòma

Czech

[edit]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

kóma n

  1. coma (deep sleep)
    Synonym: bezvědomí

Declension

[edit]

This noun needs an inflection-table template.

Further reading

[edit]
  • kóma”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
  • kóma”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
  • kóma”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)

Hungarian

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈkoːmɒ]
  • Hyphenation: kó‧ma
  • Rhymes: -mɒ

Noun

[edit]

kóma (plural kómák)

  1. coma (deep sleep)

Declension

[edit]
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative kóma kómák
accusative kómát kómákat
dative kómának kómáknak
instrumental kómával kómákkal
causal-final kómáért kómákért
translative kómává kómákká
terminative kómáig kómákig
essive-formal kómaként kómákként
essive-modal
inessive kómában kómákban
superessive kómán kómákon
adessive kómánál kómáknál
illative kómába kómákba
sublative kómára kómákra
allative kómához kómákhoz
elative kómából kómákból
delative kómáról kómákról
ablative kómától kómáktól
non-attributive
possessive - singular
kómáé kómáké
non-attributive
possessive - plural
kómáéi kómákéi
Possessive forms of kóma
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. kómám kómáim
2nd person sing. kómád kómáid
3rd person sing. kómája kómái
1st person plural kómánk kómáink
2nd person plural kómátok kómáitok
3rd person plural kómájuk kómáik

Lingala

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Dutch komma or English comma.

Noun

[edit]

kóma class 9 (plural kóma class 10, colloquial plural bakóma class 2)

  1. comma

Etymology 2

[edit]

Verb

[edit]

-kóma (infinitive kokóma)

  1. to arrive
  2. to become

See also

[edit]