kwakkelen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
kwakkelen
- (intransitive) to be in a poor condition, to be in poor health, to be in a bad state
- (intransitive, of cold or wet weather) to be mild, to be temperate
Inflection[edit]
Conjugation of kwakkelen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | kwakkelen | |||
past singular | kwakkelde | |||
past participle | gekwakkeld | |||
infinitive | kwakkelen | |||
gerund | kwakkelen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | kwakkel | kwakkelde | ||
2nd person sing. (jij) | kwakkelt | kwakkelde | ||
2nd person sing. (u) | kwakkelt | kwakkelde | ||
2nd person sing. (gij) | kwakkelt | kwakkelde | ||
3rd person singular | kwakkelt | kwakkelde | ||
plural | kwakkelen | kwakkelden | ||
subjunctive sing.1 | kwakkele | kwakkelde | ||
subjunctive plur.1 | kwakkelen | kwakkelden | ||
imperative sing. | kwakkel | |||
imperative plur.1 | kwakkelt | |||
participles | kwakkelend | gekwakkeld | ||
1) Archaic. |