kwezelen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Probably onomatopoeic.[1] Confer Middle Dutch queteren.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
kwezelen
- (intransitive) to act, in particular to talk, in a way considered overly devout
- (intransitive) to talk nonsense, to say meaningless things
Inflection[edit]
Inflection of kwezelen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | kwezelen | |||
past singular | kwezelde | |||
past participle | gekwezeld | |||
infinitive | kwezelen | |||
gerund | kwezelen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | kwezel | kwezelde | ||
2nd person sing. (jij) | kwezelt | kwezelde | ||
2nd person sing. (u) | kwezelt | kwezelde | ||
2nd person sing. (gij) | kwezelt | kwezelde | ||
3rd person singular | kwezelt | kwezelde | ||
plural | kwezelen | kwezelden | ||
subjunctive sing.1 | kwezele | kwezelde | ||
subjunctive plur.1 | kwezelen | kwezelden | ||
imperative sing. | kwezel | |||
imperative plur.1 | kwezelt | |||
participles | kwezelend | gekwezeld | ||
1) Archaic. |
References[edit]
- ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press