lebberen

Dutch

Etymology

From older lepperen, frequentative of leppen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlɛ.bə.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: leb‧be‧ren

Verb

lebberen

1. (intransitive, transitive) to lick audibly
2. (intransitive, transitive) to lap; to drink audibly, often using a tongue
   • 2016, Petra Hülsmann, Een hart vol hommel(e)s.

     Tante Wilma liet Babsi weer uit haar glas lebberen.

   • 2016, Ada Rosman-Kleinjan, De olifanten van Botswana: met een 4x4 door Moremi en Chobe, 37.

     Tientallen olifanten staan met elkaar te lebberen in het water, strooien zand rond alsof het allemaal niets kost, badderen hun logge lijven en weten vast allemal dat wij naar hun staan te kijken.

Inflection

Conjugation of lebberen (weak)
infinitive	lebberen
past singular	lebberde
past participle	gelebberd
infinitive	lebberen
gerund	lebberen n
	present tense	past tense
1st person singular	lebber	lebberde
2nd person sing. (jij)	lebbert, lebber2	lebberde
2nd person sing. (u)	lebbert	lebberde
2nd person sing. (gij)	lebbert	lebberde
3rd person singular	lebbert	lebberde
plural	lebberen	lebberden
subjunctive sing.1	lebbere	lebberde
subjunctive plur.1	lebberen	lebberden
imperative sing.	lebber
imperative plur.1	lebbert
participles	lebberend	gelebberd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aflebberen
• belebberen