meekrijgen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
mee (“with, along”) + krijgen (“to get”)
Pronunciation[edit]
Audio (file)
Verb[edit]
meekrijgen
- (transitive) To get something when leaving, to receive as a gift
- Hij kreeg van zijn ouders veel goede raad mee toen hij op kamers ging wonen.
Inflection[edit]
Inflection of meekrijgen (strong class 1, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | meekrijgen | |||
past singular | kreeg mee | |||
past participle | meegekregen | |||
infinitive | meekrijgen | |||
gerund | meekrijgen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | krijg mee | kreeg mee | meekrijg | meekreeg |
2nd person sing. (jij) | krijgt mee | kreeg mee | meekrijgt | meekreeg |
2nd person sing. (u) | krijgt mee | kreeg mee | meekrijgt | meekreeg |
2nd person sing. (gij) | krijgt mee | kreegt mee | meekrijgt | meekreegt |
3rd person singular | krijgt mee | kreeg mee | meekrijgt | meekreeg |
plural | krijgen mee | kregen mee | meekrijgen | meekregen |
subjunctive sing.1 | krijge mee | krege mee | meekrijge | meekrege |
subjunctive plur.1 | krijgen mee | kregen mee | meekrijgen | meekregen |
imperative sing. | krijg mee | |||
imperative plur.1 | krijgt mee | |||
participles | meekrijgend | meegekregen | ||
1) Archaic. |