mishouden

Dutch

Etymology

From mis +‎ houden (“hold”).

Verb

mishouden

1. (obsolete, transitive) to abuse
2. (obsolete, reflexive or intransitive) to misbehave
3. (dialectal, mostly in the Alblasserwaard, Krimpenerwaard and Dordrecht regions, transitive) to avoid

   Ik houd dat soort types liever mis.

   I prefer to avoid such people.

Inflection

Conjugation of mishouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive	mishouden
past singular	hield mis
past participle	misgehouden
infinitive	mishouden
gerund	mishouden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hou mis, houd mis	hield mis	mishou, mishoud	mishield
2nd person sing. (jij)	houdt mis	hield mis	mishoudt	mishield
2nd person sing. (u)	houdt mis	hield mis	mishoudt	mishield
2nd person sing. (gij)	houdt mis	hieldt mis	mishoudt	mishieldt
3rd person singular	houdt mis	hield mis	mishoudt	mishield
plural	houden mis	hielden mis	mishouden	mishielden
subjunctive sing.1	houde mis	hielde mis	mishoude	mishielde
subjunctive plur.1	houden mis	hielden mis	mishouden	mishielden
imperative sing.	hou mis, houd mis
imperative plur.1	houdt mis
participles	mishoudend	misgehouden
1) Archaic.