ontzien

Dutch

Etymology

From ont- +‎ zien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔntˈzin/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧zien
• Rhymes: -in

Verb

ontzien

1. to spare

Inflection

Conjugation of ontzien (strong class 5, irregular, prefixed)
infinitive	ontzien
past singular	ontzag
past participle	ontzien
infinitive	ontzien
gerund	ontzien n
	present tense	past tense
1st person singular	ontzie	ontzag
2nd person sing. (jij)	ontziet, ontzie2	ontzag
2nd person sing. (u)	ontziet	ontzag
2nd person sing. (gij)	ontziet	ontzaagt
3rd person singular	ontziet	ontzag
plural	ontzien	ontzagen
subjunctive sing.1	ontzie	ontzage
subjunctive plur.1	ontzien	ontzagen
imperative sing.	ontzie
imperative plur.1	ontziet
participles	ontziend	ontzien
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Participle

ontzien

1. (deprecated template usage) past participle of ontzien

Inflection

Declension of ontzien
uninflected	ontzien
inflected	ontziene
		positive
predicative/adverbial		ontzien
indefinite	m./f. sing.	ontziene
	n. sing.	ontzien
	plural	ontziene
definite		ontziene
partitive		ontziens