overwoekeren

Dutch

Etymology

From over- +‎ woekeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌoː.vərˈʋu.kə.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: over‧woe‧ke‧ren

Verb

overwoekeren

1. (transitive) to overgrow, to grow over other things
2. (transitive) to cause something to become overgrown

Inflection

Conjugation of overwoekeren (weak, prefixed)
infinitive	overwoekeren
past singular	overwoekerde
past participle	overwoekerd
infinitive	overwoekeren
gerund	overwoekeren n
	present tense	past tense
1st person singular	overwoeker	overwoekerde
2nd person sing. (jij)	overwoekert, overwoeker2	overwoekerde
2nd person sing. (u)	overwoekert	overwoekerde
2nd person sing. (gij)	overwoekert	overwoekerde
3rd person singular	overwoekert	overwoekerde
plural	overwoekeren	overwoekerden
subjunctive sing.1	overwoekere	overwoekerde
subjunctive plur.1	overwoekeren	overwoekerden
imperative sing.	overwoeker
imperative plur.1	overwoekert
participles	overwoekerend	overwoekerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• woekeren