arkebuz

arkebuz (język polski)

arkebuz (1.1)

wymowa:

IPA: [arˈkɛbus], AS: [arkebus], zjawiska fonetyczne: wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. wojsk. długa, ręczna, odprzodowa broń palna z zamkiem kołowym, używana przez kawalerię i piechotę w XVI-XVII wieku; także jako broń myśliwska; zob. też arkebuz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	arkebuz	arkebuzy
dopełniacz	arkebuza	arkebuzów
celownik	arkebuzowi	arkebuzom
biernik	arkebuz	arkebuzy
narzędnik	arkebuzem	arkebuzami
miejscownik	arkebuzie	arkebuzach
wołacz	arkebuzie	arkebuzy

przykłady:

(1.1) Dałem rozkaz mojej straży: Kto zbyt blisko się poważy, przywitać go z arkebuza.

(1.1) Oto już słyszę z daleka pukanie z dział, z dubeltówek, z flinty, z arkebuza…

składnia:

kolokacje:

(1.1) mierzyć / strzelać z arkebuza • ładować arkebuz

synonimy:

(1.1) arkabuz, arkabuza, harkabuz, harkebuz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. arkebuzer mos, arkebuzeria ż

przym. arkebuzerski, arkebuzowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. arquebuse, franc. arquebusier < wł. archibuso, wł. archibusiere

uwagi:

forma równoważna: arkabuz

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) arquebus
• baskijski: (1.1) arkabuz
• białoruski: (1.1) аркебуза ż
• chorwacki: (1.1) arkebuza
• czeski: (1.1) arkebuza
• esperanto: (1.1) arkebuzo
• francuski: (1.1) arquebuse
• hiszpański: (1.1) arcabuz m
• ido: (1.1) arkabuzo
• niemiecki: (1.1) Arkebuse ż
• nowogrecki: (1.1) αρκεβούζιο n
• włoski: (1.1) archibugio

źródła: