słyszeć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *slyšati, from Proto-Indo-European *ḱlew-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈswɨ.ʂɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

Verb

słyszeć impf (perfective usłyszeć)

1. (transitive) to hear
2. (intransitive) to hear

Conjugation

Conjugation of słyszeć impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		słyszeć
present tense	1st	słyszę			słyszymy
	2nd	słyszysz			słyszycie
	3rd	słyszy			słyszą
past tense	1st	słyszałem	słyszałam		słyszeliśmy	słyszałyśmy
	2nd	słyszałeś	słyszałaś		słyszeliście	słyszałyście
	3rd	słyszał	słyszała	słyszało	słyszeli	słyszały
future tense	1st	będę słyszał1	będę słyszała1		będziemy słyszeli1	będziemy słyszały1
	2nd	będziesz słyszał1	będziesz słyszała1		będziecie słyszeli1	będziecie słyszały1
	3rd	będzie słyszał1	będzie słyszała1	będzie słyszało1	będą słyszeli1	będą słyszały1
conditional	1st	słyszałbym	słyszałabym		słyszelibyśmy	słyszałybyśmy
	2nd	słyszałbyś	słyszałabyś		słyszelibyście	słyszałybyście
	3rd	słyszałby	słyszałaby	słyszałoby	słyszeliby	słyszałyby
imperative	1st	—			słyszmy
	2nd	słysz			słyszcie
	3rd	niech słyszy			niech słyszą
active adjectival participle		słyszący	słysząca	słyszące	słyszący	słyszące
passive adjectival participle		słyszany	słyszana	słyszane	słyszani	słyszane
contemporary adverbial participle		słysząc
impersonal past		słyszano
verbal noun		słyszenie
1 or: będę słyszeć, będziesz słyszeć etc.

Further reading

• słyszeć in Polish dictionaries at PWN