potkać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

From po- +‎ tkać. First attested in c. 1428.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔtkat͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔtkat͡ɕ/

Verb[edit]

potkać pf (imperfective potykać)

  1. (intransitive or relexive) to encounter; to run into, to meet by chance
    • 1930 [Fifteenth century], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[1], 23, 4:
      Bo sø nye chczeli wasz potkacz (noluerunt vobis occurrere) s chlebem a s wodø na drodze
      [Bo są nie chcieli was potkać (noluerunt vobis ocurrere) s chlebem a s wodą na drodze]
    • 1930 [Fifteenth century], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[2], 32, 1:
      Potem Iacob szedl... y potka szye s angyoli bozymy (fueruntque ei obviam angeli dei)
      [Potem Jakob szedł... i potka sie s anjoły bożymi (fueruntque ei obviam angeli dei)]
  2. to befall, to bechance, to happen, to occur
    • 1885 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne[3], volume I, page 481:
      Nedawno mą rzecz byla pothkala, abich barzo crasznø pannø mylowal
      [Niedawno mię rzecz była potkała, abych barzo krasną pannę miłował]

Derived terms[edit]

noun

Descendants[edit]

  • Polish: (obsolete) potkać

References[edit]

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish potkać. By surface analysis, po- +‎ tkać.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

potkać pf (imperfective potykać)

  1. (transitive or in Middle Polish, reflexive with się, obsolete) to encounter; to run into, to meet by chance
    Synonym: spotkać (sie)
  2. (transitive, obsolete) to stuff many things into something [+ w (accusative) = into what]
    Synonym: powtykać
  3. (reflexive with się, obsolete) to fight [+ z (instrumental) = with whom/what]
    Synonym: walczyć

Conjugation[edit]

Conjugation of potkać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive potkać
future tense 1st potkam potkamy
2nd potkasz potkacie
3rd potka potkają
impersonal potka się
past tense 1st potkałem,
-(e)m potkał
potkałam,
-(e)m potkała
potkałom,
-(e)m potkało
potkaliśmy,
-(e)śmy potkali
potkałyśmy,
-(e)śmy potkały
2nd potkałeś,
-(e)ś potkał
potkałaś,
-(e)ś potkała
potkałoś,
-(e)ś potkało
potkaliście,
-(e)ście potkali
potkałyście,
-(e)ście potkały
3rd potkał potkała potkało potkali potkały
impersonal potkano
conditional 1st potkałbym,
bym potkał
potkałabym,
bym potkała
potkałobym,
bym potkało
potkalibyśmy,
byśmy potkali
potkałybyśmy,
byśmy potkały
2nd potkałbyś,
byś potkał
potkałabyś,
byś potkała
potkałobyś,
byś potkało
potkalibyście,
byście potkali
potkałybyście,
byście potkały
3rd potkałby,
by potkał
potkałaby,
by potkała
potkałoby,
by potkało
potkaliby,
by potkali
potkałyby,
by potkały
impersonal potkano by
imperative 1st niech potkam potkajmy
2nd potkaj potkajcie
3rd niech potka niech potkają
passive adjectival participle potkany potkana potkane potkani potkane
anterior adverbial participle potkawszy
verbal noun potkanie

Derived terms[edit]

verbs

References[edit]

Further reading[edit]

  • potkać in Polish dictionaries at PWN
  • POTKAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2020 January 9
  • POTKAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 14.04.2023
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “potkać”, in Słownik języka polskiego[4]
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “potkać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[5]
  • A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “potkać”, in Słownik języka polskiego[6] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 806