putta

See also: pútta

French

Verb

putta

1. third-person singular past historic of putter

---

Icelandic

Etymology

From putti (“finger”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʰʏhta/
• Rhymes: -ʏhta

Verb

putta (weak verb, third-person singular past indicative puttaði, supine puttað)

1. (sex) to finger

Inflection

putta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að putta
supine (sagnbót)		puttað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		puttandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég putta	við puttum	present (nútíð)	ég putti	við puttum
	þú puttar	þið puttið		þú puttir	þið puttið
	hann, hún, það puttar	þeir, þær, þau putta		hann, hún, það putti	þeir, þær, þau putti
past (þátíð)	ég puttaði	við puttuðum	past (þátíð)	ég puttaði	við puttuðum
	þú puttaðir	þið puttuðuð		þú puttaðir	þið puttuðuð
	hann, hún, það puttaði	þeir, þær, þau puttuðu		hann, hún, það puttaði	þeir, þær, þau puttuðu
imperative (boðháttur)	putta (þú)	puttið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	puttaðu	puttiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

puttast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að puttast
supine (sagnbót)		puttast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		puttandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég puttast	við puttumst	present (nútíð)	ég puttist	við puttumst
	þú puttast	þið puttist		þú puttist	þið puttist
	hann, hún, það puttast	þeir, þær, þau puttast		hann, hún, það puttist	þeir, þær, þau puttist
past (þátíð)	ég puttaðist	við puttuðumst	past (þátíð)	ég puttaðist	við puttuðumst
	þú puttaðist	þið puttuðust		þú puttaðist	þið puttuðust
	hann, hún, það puttaðist	þeir, þær, þau puttuðust		hann, hún, það puttaðist	þeir, þær, þau puttuðust
imperative (boðháttur)	puttast (þú)	puttist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	puttastu	puttisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

puttaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	puttaður	puttuð	puttað		puttaðir	puttaðar	puttuð
accusative (þolfall)	puttaðan	puttaða	puttað		puttaða	puttaðar	puttuð
dative (þágufall)	puttuðum	puttaðri	puttuðu		puttuðum	puttuðum	puttuðum
genitive (eignarfall)	puttaðs	puttaðrar	puttaðs		puttaðra	puttaðra	puttaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	puttaði	puttaða	puttaða		puttuðu	puttuðu	puttuðu
accusative (þolfall)	puttaða	puttuðu	puttaða		puttuðu	puttuðu	puttuðu
dative (þágufall)	puttaða	puttuðu	puttaða		puttuðu	puttuðu	puttuðu
genitive (eignarfall)	puttaða	puttuðu	puttaða		puttuðu	puttuðu	puttuðu

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• puttet

Verb

putta

1. inflection of putte:
   1. simple past
   2. past participle

---

Pali

Alternative forms

Alternative forms

• 𑀧𑀼𑀢𑁆𑀢 (Brahmi script)
• पुत्त (Devanagari script)
• পুত্ত (Bengali script)
• පුත‍්ත (Sinhalese script)
• ပုတ္တ or ပုတ်တ (Burmese script)
• ปุตฺต or ปุตตะ (Thai script)
• ᨷᩩᨲ᩠ᨲ (Tai Tham script)
• ປຸຕ຺ຕ or ປຸຕຕະ (Lao script)
• បុត្ត (Khmer script)
• 𑄛𑄪𑄖𑄴𑄖 (Chakma script)

Noun

putta m

1. son

Declension

Declension table of "putta" (masculine)

Case \ Number	Singular	Plural
Nominative (first)	putto	puttā
Accusative (second)	puttaṃ	putte
Instrumental (third)	puttena	puttehi or puttebhi
Dative (fourth)	puttassa or puttāya or puttatthaṃ	puttānaṃ
Ablative (fifth)	puttasmā or puttamhā or puttā	puttehi or puttebhi
Genitive (sixth)	puttassa	puttānaṃ
Locative (seventh)	puttasmiṃ or puttamhi or putte	puttesu
Vocative (calling)	putta	puttā

References

• Pali Text Society (1921–1925) “putta”, in Pali-English Dictionary‎, London: Chipstead

---

Swedish

Adjective

putta

1. (deprecated template usage) inflection of putt:
   1. definite singular
   2. plural

Verb

putta (present puttar, preterite puttade, supine puttat, imperative putta)

1. to push; to apply force to an object to as to make it move
2. (golf) to putt

Conjugation

Conjugation of putta (weak)

	Active		Passive
Infinitive	putta		puttas
Supine	puttat		puttats
Imperative	putta		—
Imper. plural1	putten		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	puttar	puttade	puttas	puttades
Ind. plural1	putta	puttade	puttas	puttades
Subjunctive2	putte	puttade	puttes	puttades
	Participles
Present participle	puttande
Past participle	puttad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

golf

• putter
• puttning

See also

• knuffa
• puffa
• trycka

Anagrams

• putat

---

Veps

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.) Perhaps related to Finnish puuttua.

Verb

putta

1. to turn out
2. to be found to be, to prove to be
3. to end up

References

• Zajceva, N. G., Mullonen, M. I. (2007) “оказаться, попадать, попадаться”, in Uz’ venä-vepsläine vajehnik / Novyj russko-vepsskij slovarʹ [New Russian–Veps Dictionary]‎^[1], Petrozavodsk: Periodika