séan

See also: Appendix:Variations of "sean"

Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃeːnˠ/

Etymology 1

From Old Irish sén, from Latin signum.

Alternative forms

• seun (obsolete)

Noun

séan m (genitive singular séin, nominative plural séana)

1. sign, omen
2. good luck, prosperity, happiness

   Sonas agus séan ort.

   May you be happy and prosperous.

   ár lá séin ― our lucky day

3. (mathematics) index

Declension

Declension of séan

First declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative séan séana Vocative a shéin a shéana Genitive séin séan Dative séan séana

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an séan na séana Genitive an tséin na séan Dative leis an séan don séan leis na séana

Derived terms

• séanach (“happy, prosperous”)

Verb

séan (present analytic séanann, future analytic séanfaidh, verbal noun séanadh, past participle séanta)

1. (transitive) to mark with a sign, to bless

Conjugation

conjugation of séan (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	séanaim	séanann tú; séanair†	séanann sé, sí	séanaimid	séanann sibh	séanann siad; séanaid†	a shéanann; a shéanas / a séanann*; a séanas*	séantar
	past	shéan mé; shéanas	shéan tú; shéanais	shéan sé, sí	shéanamar; shéan muid	shéan sibh; shéanabhair	shéan siad; shéanadar	a shéan / ar shéan*	séanadh
	past habitual	shéanainn / séanainn‡‡	shéantá / séantᇇ	shéanadh sé, sí / séanadh sé, s퇇	shéanaimis; shéanadh muid / séanaimis‡‡; séanadh muid‡‡	shéanadh sibh / séanadh sibh‡‡	shéanaidís; shéanadh siad / séanaidís‡‡; séanadh siad‡‡	a shéanadh / a séanadh*	shéantaí / séanta퇇
future		séanfaidh mé; séanfad	séanfaidh tú; séanfair†	séanfaidh sé, sí	séanfaimid; séanfaidh muid	séanfaidh sibh	séanfaidh siad; séanfaid†	a shéanfaidh; a shéanfas / a séanfaidh*; a séanfas*	séanfar
conditional		shéanfainn / séanfainn‡‡	shéanfá / séanfᇇ	shéanfadh sé, sí / séanfadh sé, s퇇	shéanfaimis; shéanfadh muid / séanfaimis‡‡; séanfadh muid‡‡	shéanfadh sibh / séanfadh sibh‡‡	shéanfaidís; shéanfadh siad / séanfaidís‡‡; séanfadh siad‡‡	a shéanfadh / a séanfadh*	shéanfaí / séanfa퇇
subjunctive	present	go séana mé; go séanad†	go séana tú; go séanair†	go séana sé, sí	go séanaimid; go séana muid	go séana sibh	go séana siad; go séanaid†	—	go séantar
	past	dá séanainn	dá séantá	dá séanadh sé, sí	dá séanaimis; dá séanadh muid	dá séanadh sibh	dá séanaidís; dá séanadh siad	—	dá séantaí
imperative		séanaim	séan	séanadh sé, sí	séanaimis	séanaigí; séanaidh†	séanaidís	—	séantar
verbal noun		séanadh
past participle		séanta

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

From Old Irish sénaid.

Verb

séan (present analytic séanann, future analytic séanfaidh, verbal noun séanadh, past participle séanta)

1. (transitive and intransitive) to deny:
   1. to declare untrue
   2. to disavow, repudiate
   3. (with preposition ar) to refuse

Conjugation

conjugation of séan (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	séanaim	séanann tú; séanair†	séanann sé, sí	séanaimid	séanann sibh	séanann siad; séanaid†	a shéanann; a shéanas / a séanann*; a séanas*	séantar
	past	shéan mé; shéanas	shéan tú; shéanais	shéan sé, sí	shéanamar; shéan muid	shéan sibh; shéanabhair	shéan siad; shéanadar	a shéan / ar shéan*	séanadh
	past habitual	shéanainn / séanainn‡‡	shéantá / séantᇇ	shéanadh sé, sí / séanadh sé, s퇇	shéanaimis; shéanadh muid / séanaimis‡‡; séanadh muid‡‡	shéanadh sibh / séanadh sibh‡‡	shéanaidís; shéanadh siad / séanaidís‡‡; séanadh siad‡‡	a shéanadh / a séanadh*	shéantaí / séanta퇇
future		séanfaidh mé; séanfad	séanfaidh tú; séanfair†	séanfaidh sé, sí	séanfaimid; séanfaidh muid	séanfaidh sibh	séanfaidh siad; séanfaid†	a shéanfaidh; a shéanfas / a séanfaidh*; a séanfas*	séanfar
conditional		shéanfainn / séanfainn‡‡	shéanfá / séanfᇇ	shéanfadh sé, sí / séanfadh sé, s퇇	shéanfaimis; shéanfadh muid / séanfaimis‡‡; séanfadh muid‡‡	shéanfadh sibh / séanfadh sibh‡‡	shéanfaidís; shéanfadh siad / séanfaidís‡‡; séanfadh siad‡‡	a shéanfadh / a séanfadh*	shéanfaí / séanfa퇇
subjunctive	present	go séana mé; go séanad†	go séana tú; go séanair†	go séana sé, sí	go séanaimid; go séana muid	go séana sibh	go séana siad; go séanaid†	—	go séantar
	past	dá séanainn	dá séantá	dá séanadh sé, sí	dá séanaimis; dá séanadh muid	dá séanadh sibh	dá séanaidís; dá séanadh siad	—	dá séantaí
imperative		séanaim	séan	séanadh sé, sí	séanaimis	séanaigí; séanaidh†	séanaidís	—	séantar
verbal noun		séanadh
past participle		séanta

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
séan	shéan after an, tséan	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Dinneen, Patrick S. (1904) “séan”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 627
• Dinneen, Patrick S. (1904) “séanaim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 627
• Ó Dónaill, Niall (1977) “séan”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN