terugnemen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From terug (“back”) + nemen (“to take”).
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
terugnemen
- (transitive) to take back (after having lost), to retake
- (transitive) to take back (word)
- Synonym: herroepen
Inflection[edit]
Inflection of terugnemen (strong class 4, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | terugnemen | |||
past singular | nam terug | |||
past participle | teruggenomen | |||
infinitive | terugnemen | |||
gerund | terugnemen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | neem terug | nam terug | terugneem | terugnam |
2nd person sing. (jij) | neemt terug | nam terug | terugneemt | terugnam |
2nd person sing. (u) | neemt terug | nam terug | terugneemt | terugnam |
2nd person sing. (gij) | neemt terug | naamt terug | terugneemt | terugnaamt |
3rd person singular | neemt terug | nam terug | terugneemt | terugnam |
plural | nemen terug | namen terug | terugnemen | terugnamen |
subjunctive sing.1 | neme terug | name terug | terugneme | terugname |
subjunctive plur.1 | nemen terug | namen terug | terugnemen | terugnamen |
imperative sing. | neem terug | |||
imperative plur.1 | neemt terug | |||
participles | terugnemend | teruggenomen | ||
1) Archaic. |