toekennen

Dutch

Etymology

From toe +‎ kennen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: toe‧kennen

Verb

toekennen

1. to confer – in the sense of grant, bestow

   De firma kent sterren aan restaurants toe als teken van de kwaliteit.^(WP) — The firm confers stars to restaurants as a token of quality.

Conjugation

Conjugation of toekennen (weak, separable)
infinitive	toekennen
past singular	kende toe
past participle	toegekend
infinitive	toekennen
gerund	toekennen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ken toe	kende toe	toeken	toekende
2nd person sing. (jij)	kent toe, ken toe2	kende toe	toekent	toekende
2nd person sing. (u)	kent toe	kende toe	toekent	toekende
2nd person sing. (gij)	kent toe	kende toe	toekent	toekende
3rd person singular	kent toe	kende toe	toekent	toekende
plural	kennen toe	kenden toe	toekennen	toekenden
subjunctive sing.1	kenne toe	kende toe	toekenne	toekende
subjunctive plur.1	kennen toe	kenden toe	toekennen	toekenden
imperative sing.	ken toe
imperative plur.1	kent toe
participles	toekennend	toegekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: toeken

Anagrams

• kennen toe