uitgaan

Afrikaans

Etymology

From Dutch uitgaan, from Middle Dutch ûtegâen, from Old Dutch ūtgān.

Verb

uitgaan (present gaan uit, present participle uitgaande, past participle uitgegaan)

1. go out; exit

Antonyms

• ingaan

---

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ûtegâen, from Old Dutch ūtgān. Equivalent to uit +‎ gaan.

Pronunciation

• audio:

  (file)

• IPA^(key): /ˈœy̯txaːn/
• Hyphenation: uit‧gaan

Verb

uitgaan

1. (intransitive) to go out (to go to public places for leisure)
2. (intransitive) to turn off, to shut down
3. (intransitive) to expire, to break up (of a relationship)

Inflection

Conjugation of uitgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive	uitgaan
past singular	ging uit
past participle	uitgegaan
infinitive	uitgaan
gerund	uitgaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ga uit	ging uit	uitga	uitging
2nd person sing. (jij)	gaat uit	ging uit	uitgaat	uitging
2nd person sing. (u)	gaat uit	ging uit	uitgaat	uitging
2nd person sing. (gij)	gaat uit	gingt uit	uitgaat	uitgingt
3rd person singular	gaat uit	ging uit	uitgaat	uitging
plural	gaan uit	gingen uit	uitgaan	uitgingen
subjunctive sing.1	ga uit	ginge uit	uitga	uitginge
subjunctive plur.1	gaan uit	gingen uit	uitgaan	uitgingen
imperative sing.	ga uit
imperative plur.1	gaat uit
participles	uitgaand	uitgegaan
1) Archaic.

Derived terms

• uitgaansgebied
• uitgaansgelegenheid

Related terms

• uitgang

Anagrams

• gaan uit