uitlaten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch utelaten. Equivalent to uit +‎ laten.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

uitlaten

1. (deprecated template usage) Plural form of uitlaat

Verb

uitlaten

1. To release, notably:
   1. To liberate, set free
   2. (figuratively) To unleash (an ogre etc.)
   3. To walk, air (a pet, prisoner...)
2. To lengthen, notably a garment
3. To abstain from some (usually undesirable) action
4. (reflexive) To express oneself
5. (obsolete) To publish

Inflection

Conjugation of uitlaten (strong class 7, separable)
infinitive	uitlaten
past singular	liet uit
past participle	uitgelaten
infinitive	uitlaten
gerund	uitlaten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	laat uit	liet uit	uitlaat	uitliet
2nd person sing. (jij)	laat uit	liet uit	uitlaat	uitliet
2nd person sing. (u)	laat uit	liet uit	uitlaat	uitliet
2nd person sing. (gij)	laat uit	liet uit	uitlaat	uitliet
3rd person singular	laat uit	liet uit	uitlaat	uitliet
plural	laten uit	lieten uit	uitlaten	uitlieten
subjunctive sing.1	late uit	liete uit	uitlate	uitliete
subjunctive plur.1	laten uit	lieten uit	uitlaten	uitlieten
imperative sing.	laat uit
imperative plur.1	laat uit
participles	uitlatend	uitgelaten
1) Archaic.

Derived terms

• uitlaat m
• uitgelaten (adjective)
• uitlaatbord n
• uitlaatbuis
• uitlaatgas n
• uitlaatklep
• uitlaatleiding
• uitlaatopening
• uitlaatpijp
• uitlaatpoort
• uitlaatpot
• uitlaatsluis
• uitlater m
• uitlating

Anagrams

• laten uit