vastmaken

Dutch

Etymology

From vast +‎ maken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɑstˌmaː.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: vast‧ma‧ken

Verb

vastmaken

1. (transitive) to attach, fasten

   Synonym: sluiten (to make firm, settle)

   Antonym: losmaken

Conjugation

Conjugation of vastmaken (weak, separable)
infinitive	vastmaken
past singular	maakte vast
past participle	vastgemaakt
infinitive	vastmaken
gerund	vastmaken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	maak vast	maakte vast	vastmaak	vastmaakte
2nd person sing. (jij)	maakt vast, maak vast2	maakte vast	vastmaakt	vastmaakte
2nd person sing. (u)	maakt vast	maakte vast	vastmaakt	vastmaakte
2nd person sing. (gij)	maakt vast	maakte vast	vastmaakt	vastmaakte
3rd person singular	maakt vast	maakte vast	vastmaakt	vastmaakte
plural	maken vast	maakten vast	vastmaken	vastmaakten
subjunctive sing.1	make vast	maakte vast	vastmake	vastmaakte
subjunctive plur.1	maken vast	maakten vast	vastmaken	vastmaakten
imperative sing.	maak vast
imperative plur.1	maakt vast
participles	vastmakend	vastgemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: maak vast

Anagrams

• maken vast