verdenken
Dutch
Etymology
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
verdenken
- to suspect (that someone is guilty)
Inflection
Conjugation of verdenken (weak with past in -cht, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verdenken | |||
past singular | verdacht | |||
past participle | verdacht | |||
infinitive | verdenken | |||
gerund | verdenken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verdenk | verdacht | ||
2nd person sing. (jij) | verdenkt, verdenk2 | verdacht | ||
2nd person sing. (u) | verdenkt | verdacht | ||
2nd person sing. (gij) | verdenkt | verdacht | ||
3rd person singular | verdenkt | verdacht | ||
plural | verdenken | verdachten | ||
subjunctive sing.1 | verdenke | verdachte | ||
subjunctive plur.1 | verdenken | verdachten | ||
imperative sing. | verdenk | |||
imperative plur.1 | verdenkt | |||
participles | verdenkend | verdacht | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
Derived terms
Anagrams
German
Etymology
Pronunciation
Verb
- to blame, hold against
Conjugation
Further reading
- “verdenken” in Duden online